Film de la Lydia en Mari-ska

Enjoy it :)

Verjaarings feest!

12 December was ik jarig.
En willemijn 3 december.
Dus. 12 +3 is 15.
15 December vierde we onze verjaardag.
In een gebouwtje van het samen wonen project :)
Check de foto's van de avond en wat cadeaus van mij maar.

Liefs

Dropveter schoenfabriek

Ik zat onder de douch na te denken.
De douch als een warme regen op mijn rug.
Oh wat klinkt dat toch idillisch.
Maar goed.
Tikke takke tikke tak.
Lekker warm en rustig zat ik daar.
Beetje genieten.
Beetje nadenken.

Totdat opeens mijn badspons tot leven kwam.
Mijn badspons heeft de vorm van nijntje.
Hij zei: Weetje, dit is waterverspilling.
Zet onmiddelijk de douch uit!

Dus dat deed ik toen maar.
En toen zat ik nog een kwartier op de grond onder de douch die niet aanstond.
Weer een vierkante meter noordpool vermoord?

Voor een luie leerling

Jij vertoont ontzettend veel ijver,
bij het berekenen van een cijfer.
Met een krappe vijf-komma-vijf
ga je een onvoldoende te lijf.

Een vier en een zeven is samen een zes
Of is de sint nu even niet bij de les?
Geen paniek da's een vijf-komma-vijf
dus voldoende,
Maar geen tien met een griffel en een juf die zoende!

Door met een acht-komma-zes voor gym te stunten,
haal je weinig compensatiepunten.
Maar oké,
over engels is sint wel tevree.

Sint geeft je dit jaar vier-komma-zeven pakjes.
En je gaat voor twee-komma-drie in de zakjes.
Da's toch nog een aardige score....
Zo mag ik het hore!!







Aha. Voorbeeldgedichten, hoe handig!
Want ja, sinterklaas is weer int land!
En ik ben nu al misselijk van de pepernoten,
chocoladeletters, chocolademuntjes en marsepein.
Och wat is het toch een rare tijd december.

En ik ben de 12e jarig!
Dus onthoud dat goed, ik wordt 17.
En nee, ik wil geen chocoladeletter als cadeautje.
Whahaha.
Sorry.

De geheime wereld achter school.

School. De meeste mensen haten het.
De meeste. Let op mijn woorden.
Want ik niet! Jup ik ben de uitzondering op de meute.
School. Zucht. Een heerlijk woord in mijn oren.

Gelukkig horen jullie dit niet, maar lezen jullie het.
Want anders waren jullie nu allemaal tegen mij aan het schreeuwen.
Dus nu hoef ik ook geen oordopjes te kopen.
En kan ik dat geld uitgeven aan eten.
Waardoor ik niet verhonger. Dank jullie wel!

Gooooed. Maar ik ben dus blij met school.
Laten we beginnen bij hoe mijn dag verloopt.
Ten eerste zet ik te tijd stil als ik ga slapen.
Dus ik zet om 12h de tijd stil.
Ik ga slapen totdat ik weer wakker word.
Dan zet ik de tijd weer aan en kijk ik een film, of 2 films.
Dan is het 5h s'ochtends.
Ga ik weer slapen, maar nu met de tijd aan.
Om 7h ga ik douchen en me klaar maken voor school.

Ik zap me vervolgends met mijn transporteermachine naar school.
Ergens achter de bosjes bij ex-weerdenstein stap ik uit.
En ik loop naar school.
Met mijn boekentas die door de demagnetiseerder erin niks weegt.
En ondertussen speelt mijn ingebouwde mp3 speler zonder oortjes fijne muziek in mijn hoofd.
Geniaal. I love it.

Bij mijn kluis aangekomen zie ik met de ogen in mijn achterhoofd of er iemand achter me staat.
Als dat niet het geval is doe ik mijn kluis open.
En dan druk ik op de limoenkleurige knop.
"Opzuigen"
Mijn kluis zuigt mij en mijn tas op.
Ondertussen wordt de robotmariska met tas er weer uitgegooit.
Robotmariska gaat fijn de hele dag naar school.
Samen met al haar robot-buddies.

Ondertussen vieren wij echte mensen achter de kluisjes feest op Loohcs.
Dat is namelijk het omgekeerde van school voor de intelligenteren onder ons.
Op Loohcs is er bier, zitzakken, lounchmuziek, dansvloer, twister, popcorn en een zwembad.
In ieder geval op dinsdag. Want op vrijdag is er een kartbaan, en botsautotjes, en een reuzenrad.
Elke dag feest op school. Wie wil dat nou niet?
En dan als de bel gaat, dan moet iedereen weer uit zijn of haar kluisje.
We nemen afschein in tranen en beloven elkaar te bellen.
En die dag daarna zien we elkaar weer.

Dus even mijn inleiding veranderen:
School. De meeste mensen haten het.
Eigelijk iedereen.. Maar Loohcs haat ik niet!
(...) (...)
Dank jullie wel!

Einde.

De leeuw is los..

Vandaag was ik op school. How interesting! Want wie zit er tegenwoordig nou niet op school met de 1040 regel. Zucht. Het leven is niet eerlijk voor een leerlinge zoals ik.

Maar goed, ik zat dus in mijn engels les. Eigelijk zat ik niet, want ik was van puure doods-verveling in slaap gevallen. Waarscheinlijk vond de lerares dat niet zo leuk, want met een ferme mep op de tafel werd ik cruwl wakker gemaakt. Ik mompelde iets als: huilende kat, slecht geslapen, sorry, zal niet meer gebeuren. En vervolgends deed ik zo goed mogelijk mijn best om mijn ogen open te houden. Open houden. Open. Please, blijf open. Zucht. Ik geef het op. En mijn hoofd bonkte weer op de tafel. Wat me overigens weer een schreeuw van de lerares opleverde. Het leven van een scholiere is ook niet makkelijk.

Twee uur laten, en ik leefde nogsteeds. Dit keer mocht ik genieten van een meest amuzante les maatschappijleer. Gelukkig had hij vandaag eventjes niet iets tegen mij, maar juist tegen de Luntenaren in ons gezeldschap. Dus ik kon slapen. Eindelijk. Rust. Joepie....
Slaap.... Rust.... Liggen.. Stilte.... Kriebel...
Kriebel? Aaaah nee niet nu!
Niet kriebel, please.
Maar het begon al.

Gegil weerklonk vanuit de gang. Leeeeeuw! Beest! Aaaaaah! Hellup! De leeuw is los. We hadden het kunnen verwachten. Welke watermeloen bedenkt het dan ook om voor biologie een levende leeuw in een kooitje te zetten. Dan kan je hem beter meteen rond laten rennen door de gymzalen ofzo. Wennen de leerlingen meteen aan hem. Maar goed, de leeuw is los!

En bij mij begon het steeds meer te kriebelen. Jeuk achter mij oren. Jeuk in mijn neus. Jeuk tussen mijn tenen. En vooral jeuk onder mijn oksels. Oh nee. Daar gaan we weer! Snel sprong ik van mijn stoel af, op weg naar de gang. Op weg naar het avontuur. Op weg naar, de Leeuw! Rennen lukte al niet meer zo goed. Het leek meer op mislukt huppelen. Dus zo huppelde ik mislukt richting de gang. Huppel. Huppel. Ohoh. Ik kromp. Mijn broek zakte af. Wat een drama ook weer. De leeuw is los. Welke watermeloen... Oh dat had ik al gezegt.

Supervlo prong met uber-sprongen door de gang van maatschappijleer en godsdienst! Een stapeltje kleren achter zich latend. En 2 uitgetrapte gympen trouwens ook. En supervlo sprong alsof haar leven ervan af hing. Ze sprong als een olifant die een muis gezien had. Ze sprong als een waterdruppel in een pan met kokend vet. *Pojn, Pojn* Recht op haar doel af.

De leeuw. De leeuw was haar doel. Of mijn doel. Want eigelijk ben ik supervlo. Maar hoe dat gekomen is, dat is een lang verhaal. Dat vertel ik maar niet. Nouja, een andere keer misschien. Een andere verteller misschien. Een andere plaats. En ga zo maar door. En ik als supervlo, sprong met een gigantische boog, wel 5000x zo hoog als ik zelf hoog was, sprong ik zo de rug van de leeuw op. Daar nestelde ik me lekker in de vacht van de leeuw en begon daar als een bezetene te kietelen. Net zolang todat de leeuw begon te gillen van het laggen, en me smeekte om op te houden. Natuurlijk hield ik stand en kietelde ik door. Net zoals totdat ze leeuw huilend van het laggen het schoolgebouw uitrende. Snel sprong ik van zijn rug. En net voordat ik weer terug veranderde had ik me op kunnen sluiten in de toiletten.

Heel cewl om supervlo te zijn. Maar alleen zo vervelend dat als je terug veranderd je kleren nog in de maatschappijgang liggen. Zucht. Het leven van een superheld gaat niet over veren? Ik ken het gezegde niet eens..

[Mariska]

Peper en zout.

Supervlo and his adventures all over the world!
Zie het volgende keer in

*Zeep*

Goud!

Mariska. >> You'd better use some more Hairspray. zegt:
er was eens een pindaboom
en iedereen zei dat hij niet bestond
en toch bestond hij
en hij wilde graag beroemd worden
omdat iedereen hem dan wel zou moeten geloven
dus kocht hij een scooter
en hij reed door heel duitsland
want dat vond hij leuk
en toen stond hij overal in de kraten
kranten
maar overal hadden ze foto's gemaakt van zijn originele vespa ipv hem
toen werd hij depressief en sprong van een brug
maar bomen drijven op het water
toen dreef hij naar afrika waar een man hem in de grond plantte
die man werd heel erg rijk van de opbrengsten
toen was hij blij
en de pindaboom ook

Mariska. >> You'd better use some more Hairspray. zegt:
einde




GOUD GOUD!

Lydia's Haar!

Oh en kijk ook eens op mn meer serieuse blog:
www.elkedagtelt.blogspot.com

Maar nu filmpje van Lydia going kaal :)

Slimy

De meest geniale uitvinding in de speelgoed-geschiedenis is misschien wel de uitvinding van Slimy. Het glibberige, slijmerige, en uiteraard vergekleurde slijm is ieders kinds' favouriet.
Ik zelf vind het jammer dat ik het niet eerder uitgevonden heb. Volgends mij zou ik dan nu niet hier zitten, maar eerder ergens in een luxe villa op een warm eiland.

Wie houd er nou niet van Slimy?
Iedereen toch!
Alleen jammer dat je zo voor lul staat als je de Bart Smit uit moet lopen met een bakje Slimy.
Daarom de geniale oplossing!
Slimy gemaakt van huis-tuin-en keuken spul!

(Eerst een mooi plaatje van het geniale spul)

Dan nu recept 1; Slimy.

Benodigd heden:
Water
Maizena

Hoe gaat u te werk?
Men neme een ruime hoeveelheid maizena.
Dit gooit u in een bakje of zakje.
Voeg wat water toe.
Niet te veel.
Steeds iets water toevoegen en mengen met de maizena,
Totdat al het maizena vochtig is.
Nu kunt u nog altijd meer water toevoegen als u het mengsel vloeibaarder wil.

Bijzonderheden:
Als je kijkt zie je het mengsel gewoon nat en glibberig en slijmerig zijn.
Maar je kunt het gewoon kneden!
Geniaal spul.
Houd je op met kneden loopt het weer weg.

Veel kliederplezier!



Recept 2 Slimy.

Benodigdheden
Plastic zakje
Afwasmiddel
Water
Meel of bloem

Hoe gaat men te werk

Men mengt in het plastic zakje afwasmiddel met een beetje water.
Ongeveer 60% zeep - 40% water.
Dan voegt men een bergje meel of bloem toe aan dit mengsel.
Niet te veel want het mengsel moet goed vloeibaar blijven.
Knoop in het plasic zakje en kneden maar!

Bijzonderheden

Hoe meer bloem of meel u toevoegd, hoe steviger het mengsel wordt.
Hoe bijzonder..




Have fun!
Foto's mag je altijd opsturen naar;
mariskabeekman90@hotmail.com

[Mariska& haar beste vriend Slimy]

Zwemmen in de vijver.

Hij tikte op zijn hoed.
En hij liep voorbij.
Een jaar geleden,
Toen zag ik die man.
En ik dacht:
Waar is zijn vrouw.
Waar is zijn hond.
En ik kende hem wel.
Na 5 seconden was hij bekend voor mij.

Hij zwom een rondje.
In de vijver om de hoek.
5 maanden geleden.
Toen zag ik die man weer.
En zijn hond stond aan de kant.
Met een stok in zijn bek.
En ik dachtWaar is zijn auto.
Waar is zijn vrouw.
En ik kende hem al weer.
Hij was een vriend in de vijver.

De deurbel ging.
En de man stond er met zijn auto.
6 weken geleden.
De man vroeg om een bijdrage,
Voor het plaatselijke buurthuis.
En ik dacht:
Hé,
Ik ken die man.
Maar waar is zijn hoed.
En hij pakte zijn hoed en tikte erop.
En ik dacht:
Waar is zijn vrouw?

Ik liep tegen een man op.
In de plaatselijke supermarkt.
Het was gister.
En ik wist dat hij het was.
Hij draaide zich om en tikte op zijn hoed die hij niet op had.
En ik dacht:
Nu weet ik waar zijn vrouw is.
En hij lachte.
Hij wist het net als ik,
Dat zijn vrouw tegenover hem stond.

Hakuna Matata Stunt.

Check it out!
Onze stunt op film :)
(Voorstellen en introductie)

Bedankt voor het kijken!
Rock on and don't die.

Titel? Wohw. Titel!

Moehahahahaha.
Evil gelach weergalmt over de pagina
En een kwaadaardig stemmetje verluistert in je oor:

"Roze, roze, alles wordt roze.."

Je slaat verschrikt je handen voor je ogen.
En rent vervolgens hard gillen weg.

Wouw nu ik hier zit kijk ik terug naar een zeer drukke,
maar onvergetelijke tijd.
De stuntweek!

Ik mocht voor 3 dagen een serieus voorgesteld bestuur vormen. Niet alleen natuurlijk. Samen met Willemijn, Wendelijn, Lisa, Pim, Misha, Dieder en Wilco vormden we Hakuna Matata. No worries. Ons geniale plan en doel was om de feestcomissie te worden voor het Streek bovenbuurtweg '07/08. Maar jammer genoeg hebben we niet gewonnen. Toch kijk ik terug op een super tijd!



Wat het allemaal niet kost zeg. Tijd. Heel veel tijd. Stress. Irritaties. Teleurstelligen. Nog meer tijd. €970, ja echt heel veel dus. En natuurlijk kostte het nog veel bloed zweet en tranen.

Er moetsen sponsoren gevonden worden, een stunt bedacht, een voorstelfilmpje in elkaar geflanst, muziek uitgekozen worden. Er moest heel veel friet en snoep gekocht en geregeld worden. En dan maar 3 dagen lang schreeuwen, springen, dansen. Om maar genoeg op te vallen.

Jammer dat veel van onze medescholieren toch nog steeds geloofden dat wij bijbelstudies gingen geven ipv schoolfeesten. En dat wij minder schoolfeesten dan SF zouden doen. (Onze geniale tegenstanders) Maar goed. Roddels zijn gewoon dom.

Hoe kijk ik terug op
Woensdagochtend: Wooohw ik wist niet wat me overkwam! Rennen, Schreeuwen, Boekjes, Bandjes, Snoep uitdelen. Gekkenwerk!
Woendsdag Grote Pauze: Friet uitdelen. Dit bleek zo populair te zijn dat de mensen letterlijk in onze party tent klommen. Waardoor deze het helaas begaf.

Donderdag: Gelukkig, ons filmpje geeft eindeljik beeld en geluid! God zij Dank.
Donderdag Grote Pauze: Onze stunt! We hadden de tekst nooit geoefent of ook maar bedacht. Een grote inprovisatie dus. Ik vond dat het super liep! Het podium werd super ranzig, en de stuiterballen waren een grote Hype. Ook onder SF-aanhangers. Gnagna.

Vrijdag Grote Pazue: Afzeikuurtje. Maar dit keer ook wel vragen pauze genoemt. 20 mintuen lang op het podium. Gelukkig spaarde het publiek ons en ging vooral SF eraan. Naast een dancebattle en een harde diss heb ik er niet veel uitgespookt. Met een opgelucht gevoel konden we beginnen met mindstens 100 balonnen opblazen.
Vrijdagavond: Schoolfeest! Het was super gezellig, hoewel onze balonnen niet egt een moment hadden om zich uit het raam te werken. Het liep gewoon te gesmeerd bij de deur. Een record aantal mensen wel. Meer dan 800. De uitslag hadden we zo ongeveer al verwacht maar goed, toch altijd jammer na zo'n tijd van harde inspanningen. 241 tegen 559 stemmen.
Vrijdagnacht: Afterparty! Twas heel gaaf. Opruimen tot 1h. Daarna tot 3h drinken en roken in school. Wat wil je nog meer? ;) Uiteindeljk lag ik om half 5 in bed. Zooo. Dat was me een tijd.



Nog bedankt voor al onze geniale aanhang!
We proberen het volgend jaar gewoon nog een keer :p

"Wees gegroet": Uw ex-functies Hoofd-PR en Brugklas mevrouw.
Mariska Beekman.

Misschien een beetje zoetsappig..
Oke heel erg zoetsappig. Whaha.

Maar toch, weetje wat ik vind?
Ik vind dat we inderdaad in onszelf moeten geloven.
Je kunt alles bereiken in je leven!
Als je er maar in geloofd, en er helemaal voor gaat.
Amen.

Dus;
Succes ermee. Zet hem op!
Ga er voor :)

Het Begin;

Eens op een dag, lang geleden, was er een klein meisje dat Grietje heette.,Vroeger was Grietje namelijk een heel erg hippe en creatieve naam. Dus Grietje was erg blij. Omdat ze zo'n hippe naam had dus ja. Haar broertje heette Hans. Niet lullig bedoelt voor de andere Hansen. Maar deze Hans was een beetje. uuhw. Dom.

Nu hebben we dus een blij Grietje. En een domme Hans. Maar 2 hoofdpersonen is niet genoeg voor een verhaal. Even kijken. Het speelde zich af in de achtertuin...Ze huppelden samen door de achtertuin van hun Oma de boze ToverHeks. Omdat Hans niet zo goed na kon denken, en Grietje erg blij was, huppelden ze rondjes rond de grote kersenboom. Handig voor Hans, want rondjes kende hij -nog- wel. En fijn voor Grietje. Kon die zich ook weer eens uitleven.

Dus, 2 hoofdpersonen. Een plaats waar het zich afspeeld. De tijd: het was 12;43, net na het middageten wat had bestaan uit Slagroomtaartjes. En dan nog. Een avontuur natuurlijk! Goed dan beginnen we daar nu mee.

Hans en Grietje huppenden fijn rondje na rondje om de kersenboom. Hans keek naar de grond. Anders werd bij misselijk. En Grietje keek naar de boom. Opzoek naar mooie kersen die ze dan fijn aan oma kon geven. Ofzo. Maakt ook niet uit wat ze met de kersen wou doen. Opeens zag Grietje iets vreemds. Was het een kers? Nee want kersen zijn niet vreemd. Was het dan een vuurvlieg? Nee want vuurvliegjes die zijn veel kleiner dan dat wat Grietje zag. Was het dan een... **Plof..** Grietje viel languit over Hans heen. Want Hans was zo dom om te vergeten hoe een rondje ging. Dus was hij blijven staan om na te denken. Wat niet zo goed ging..

Goed. Hans en Grietje op de Grond. En een raar ding in de kersenboom. Het daalde langzaam naar beneden en dat zag Grietje. Ze tikte Hans op zijn hoofd. **TokTok** Jup. What's up?Nouwja goed. Hans kijkt in de boom en denkt dat het iets een lelijk uitgevallen vleermuis is. Wat nog goed gedacht is van hem ook. Aangezien Hans meestal vergeet wat het verschil is tussen een vleermuis en een olifant. Maar nee, wonder boven wonder. Het was geen vleermuis. Ook geen lelijke.Het was Tinkebel. Wat deed Tinkebel ooit bij de lelijke oude Oma van Hans en Grietje in de achtertuin? Maar tinkebel is erg cewl. Aangezien ze kan vliegen!

Goed Tinkebel kan vliegen. En daarom vloog ze maar zo snel als hij kleine vleugeltjes haar dragen konden,Vloog ze zo naar een ander verhaal. Dat van Peter Pan namelijk. Nouwjaa omdat het ding weg was. En Hans weer wist hoe je een rondje maakte. En Grietje nogsteeds erg blij was met haar hippe naam; Gingen ze weer verder met rondjes huppelen.

The End.

Aaahw! What on earth was dat? Ik werd woest uit mijn slaap gerukt door een of ander gestoord rumba muziekje. Serieus. Wat voor een grap is dit? Op donderdagen hoor ik uit te kunnen slapen. Door mijn wimperharen kon ik zien dat het nog half donker was in mijn kamer en dus vermoedelijk ook buiten aangezien ik geen gordijnen heb.. Hoe laat moest het ooit zijn? Ik greep in het wilde weg om me heen op zoek naar mijn mobiel. Hebbes, hij lag onder mijn kussen. Wacht. Wat is dit? Dit was mijn mobiel helemaal niet.. Mijn mobiel is zwart en nieuw. Niet zilverkleurig en lomp. Wat deed deze mobiel die om dit belachelijke tijdstip afging in mijn bed? Met mijn hoofd nog steeds onder de deken zag ik dat het 7:00 was. Bleahw. Degene die hier voor verantwoordelijk was ging hier voor boeten. Ik wou mijn bed uit stappen, met mijn hoofd nog steeds onder de deken. Maar de deken bleek belachelijk groot te zijn. En uit mijn bed stappen lukte ook niet aangezien het bed ook belachelijk groot was. Ik schoof langzaam naar de rand met het gigantische dekbed op mijn hoofd. Dit klopte voor geen meter. Gister was ik gewoon in mijn eigen bed in slaap gevallen. Ik had op de computer gezeten tot 1:45, en toen was ik moe en al half slapend in mijn bed gedoken, lekker onder de dekens. Maar waar ik me nu bevond. Wat deed ik in Mariska’s slaapkamer?

Ik keek om me heen. Geen Mariska te bekennen. Brrr het was koud. Met het gigantische dekbed omgeslagen stapte ik het bed uit. Wat moest ik doen? Mijn mobiel was weg. En daar zat ik dan. Niet op mijn eigen kamer. Om belachelijk 7 uur s’ochtends op een donderdag! In de kamer van Mariska. Zucht. Langzaam schuifelde ik voetje voor voetje richting de deur. Wat een eind. Gestoord. Ik was in de war, en ik was het zat. Wat was dit voor een grap! Ik wil Mariska spreken. Gestoord. Dat is het. Ik wil naar huis. In mijn eigen bed liggen en slapen. Droomde ik misschien? Ik kneep mezelf eens in mijn wang. Au. Nee ik sliep niet. Ik kneep nog eens in mijn wang. En nog eens. Wat was dit!? Waarom was mijn wang zo anders dan altijd? Ik voelde verder over mijn gezicht. De schrik sloeg me om mijn hart. Lang haar? Langzaam liet ik het dekbed vallen. Ik durfde niet omlaag te kijken. Ik richtte mijn hoofd omlaag terwijl ik mijn ogen stijf dicht hield. Mijn hart bonkte als een bezetene in mijn keel! Nee dit was toch te gek voor woorden. Langzaam opende ik 1 oog. Ik zag iets roods. Ik opende hem iets verder.

Klop klop. Er werd op de deur geklopt. Klop klop. Nogmaals. En dit maal iets harder. Mariska? Snel richtte ik mijn hoofd op. Wat moest ik doen? Mariska, kan ik binnen komen? Ik heb hier de schone was voor je. Nee sorry. Uuhw. Ik ben me net aan het omkleden. Mijn stem klonk hoog en vrouwlijk. Voor me zag ik opeens Mariska staan. Maar ze was er niet egt. Dit was een spiegel. Help. Mijn vermoeden was werkelijkheid geworden. Ik zat opgesloten in Mariska’s lichaam!

Wat te doen als:

Je braaf naar school bent gegaan.

Alleen naar huis gaat omdat iedereen nog les heeft of iets anders.
Je thuis gekomen al 3 stuks fruit op hebt.
En ook nog eens 2 ijsjes.
Een hele zak kersenbonbons hebt verslonden.
Je 10 nummers gedownload hebt.
Je je schilderij af gemaakt hebt.
Je ook nog eens tempo team mailt.
Je 2 pizza's gekocht hebt.

Je 2x de helft daarvan op hebt.

Als je je haar nat maakt en het meteen daarna weer droog fohnt.
(En je er 5x over doet om fohnt btje normaal op te schrijven)
Je op msn allemaal mensen hebt verveeld.
Je de radio veel te hard hebt gezet.
Je uit al je ramen hebt gehangen.
Je goudvissen eten geeft, daarna water geeft, en daarna weer eten.
Je je planten dan ook maar water geeft.
Je 2x andere kleren aangetrokken hebt.
Je jezelf voor 3 mintuen heel zielug vind, en daarna is dat wel weer klaar.

En je 2 glazen blokken als lampen hebt?

Nou dan ga je jezelf maar weer eens vastleggen op de gevoelige digitale plaat!
Resultaat?

Okeee dat was het dan maar weer.
Ik heb er veel meer maar uploaden duurt veel te lang.

Als je ook eens wilt komen gek doen hier ben je altijd welkom.

Ruimte zat. Whaha.

Liefs! En vertgeet niet:
Vote for me!

Mari-Ska

Het 60e bericht al weer. Wouw dat gaat snel!
Goed. Sorry deze blog is heeeel onbegrijpelijk.
Maak er van wat je zelf wilt.
Ik ben benieuwd wat je erin ziet.
Oh, het is trouwens een gesprek.
Lastig om te zien wie wie is.
Maar goed. veel Succes!


Goedendag. Goedendag. Zegt u het eens.Goed. Nou uhm kijk. Jaaa.. Eigelijk wil ik een andere. Een andere? U bedoelt dat deze niet aan uw eisen voldoet? Ja uhw. Nee. Ik bedoel nee. Hij is me te wazig snapt u wel? Te wazig. Aha. Mag ik hem misschien even zien? Ja natuurlijk. Als u hem voorzichtig vasthoud.. Natuurlijk mevrouw. Natuurlijk dat is mijn baan. (…) wouw. Dit is wel een zeer bijzondere mevrouw. U mag van geluk spreken!Ja bijzonder ja. Dat had ik ook al gemerkt. Maar ik wil geen bijzondere. Ik heb liever gewoon een leuke gezellige waar ik blij van word. Waar u blij van wordt.. Ooh sorry. Niet dat ik niet blij word van deze. Maar hij is me zo ingewikkeld. Ja dat hoort erbij mevrouw. Ingewikkeld. Zeer ingewikkeld. Maar weinige kunnen er goed mee om gaan. Hij ziet er nog goed uit. Op wat krasjes na. Maar de meeste breuken heeft u weten te dichten. Ja ik doe mijn best. Eigenlijk ben ik het grootste moment van de dag bezig met onderzoeken waar de krassen zitten, waarom ze daar zitten en hoe ik ze weer weg krijg. U heeft er echt een hart voor hoor ik al. Waarom wilt u van hem af als ik vragen mag? Nou ziet u. Ik snap hem niet meer. De personages doen niet wat ik wil dat ze doen. Nou ja niet alle personages. Enkele. En ik zou toch liever zien dat hij simpel maar doeltreffend was. Bij deze heb ik zo veel geduld nodig. U heeft niet zo veel geduld mevrouw? Nee meneer. Ik ben heel slecht in geduld hebben. Maar mevrouw dan is deze toch een uitgesloten kans voor u! Perfect om geduld te leren hebben. Juist ja. Maar ik wil geen geduld. Ik wil dat alles gebeurt zoals ik dat wil. Goed. Misschien kunt u een lijstje maken van punten die u graag nu gedaan wilt zien worden? Dan zullen we die meteen doorvoeren hier in de computer. Dan zet ik deze even hier neer. Ja zegt u het maar. Uuhww. Eigenlijk heb ik maar één punt. Eén punt en dat zal u weer helemaal tevreden maken? Ja. Kijk, ik heb er een foto van. Ziet u? Aha ik zie het al. U weet het zeker? Ja meneer. Ik weet het zeker. Goed dan. Houd je vast. Daar ga je.





[Mariska]

Ik heb het koud.
Kippevel staat op mijn armen, mijn benen.
Mijn hoofd voelt dof.
En vol.
Maar er komt niks uit.
Ik heb geen gevoelends.
Geen emoties.
Geen gedachten.
Want ik kan me alles aanpraten wat ik maar wil.
Zo voel ik me boos, blij, gelukkig, verdrietig, eenzaam.
Dus ben ik maar opgehouden met me voelen.
Dat maakt het misschien iets makkelijker.
Iets overzichtelijker.


Gister liep ik weg.
Ik kon niks beginnen thuis.
Alleen zitten.
Zelfs dat deed me pijn.
Dus liep ik weg.
Ik liep eens een andere weg dan die ik gewent was.
Ik liep mn weg die ik alleen s'nachts loop als iedereen slaapt.
Volgends mij liep ik om want het duurde zo lang.
Uit eindeljik kwam ik toch aan op de plek waar ik komen wou.

Daar zat ik dan.
Voor een half uur.
Denk ik in iedergeval.
Ik begon met zitten.
Emotieloos en met pijn.
Langzaam begon het verhaal los te komen.
Ik vertelde alles waar ik mee zit.
Geloof ik.
Misschien was het niet alles.
Maar het scheelde wel.
Langzaam liepen de emoties die er toch wel waren over mijn wangen.
Ze liepen weg.
Juist toen ik ze net gevonden had verlieten ze me weer via een nat spoor.
In iedergeval.
Een gedeelte liep weg.
De rest sloot zich weer op.
Ergents op een plekje waar ik niet bij kan.
Of misschien niet bij wil.

Uiteindelijk zaten er zoveel vliegen op me dat ik weg liep.
De pijn kwam terug tijdens het lopen.
En ik had geen idee wat ik moest doen eenmaal thuis gekomen.

Nu zit ik er nog.
Thuis.
Ik wil weer weg.
Misschien loop ik zo weer weg.
Maar dan weer via de weg die ik altijd neem.
Op zoek naar die gevoelends.
Om te toch nog een beetje mens te voelen.

Lief Dagboek. 04/09/07

Hysterisch gegil (van dat oosterse gezang), en het geluid van trommels en kletterende tamboerijnen galmde door mijn kamer. De stereotoren stond nog niet eens op een kwart van het geluidsvolume. De radio deed het nog niet, dus was ik aangewezen op de cd’s die ik had. Geen probleem voor mij, want cd’s had ik wel. Een paar leuke die ik luisterde overigens.. De rest was oude shit van mijn zielige leventje dat ik vroeger leidde. Maar goed. Van deze muziek kreeg ik zit om te gaan dansen. Rare bewegingen te maken, mijn lichaam rollend op de muziek. Alsof je surft op de geluidsgolven. Maar ik zit nog steeds hier op mijn stoel voor mijn bureau. Eerst moet mijn verhaal af. Eerst af. Dan dansen.

Even rust. Het nummer is afgelopen. Een vrouwenstem, en ze galmde alsof ze in een kloostergang zat. In ieder geval. Dat zie ik er dan weer bij. Eigenlijk klinkt het meer als een gigantische kerk. Een kathedraal of zo. Heerlijk muziek. Hoe het je in een extase kan brengen. Naar hogere sferen. Oh my.. Wat was dit nu weer. Country muziek. Bleah nee daar was ik niet voor in de stemming. Bah. Hoe dat je weer terug op aarde kan plaasten. Bam. Daar lag je dan. Als op een grote, droge woestijnvlakte. De warmte suist er in je oren. Je kunt het bijna proeven, bijna ruiken. Warm. Leeg. Het stof plakt aan je huid. Het maakt je handen droog en pijnlijk. Maar goed. Daar kwam ik dus net even terecht. Gelukkig wou een of ander snaarinstrument me bij het volgende nummer weer oppikken. Woesj. Daar vloog ik, door de ruimte, langs de sterren, nevels, Mars en Jupiter. Mooie planeet is dat eigenlijk.

Weetje wat zo raar is. Hoe je kunt twijfelen aan je eigen gevoelens. Waarom kan je niet gewoon iets voelen en aannemen dat het zo is? Ik denk dat al je gedachten en verwachtingen in je hersenen voor storingen zorgen. En daardoor kan je niet meer zo goed je gevoelens plaatsen. Meditatie kan wel helpen daartegen. Echt waar. Gewoon ergens gaan zitten. Niet denken. Gewoon zitten. Let op je ademhaling totdat deze rustig is. En dan gewoon voelen hoe je zit. Tot opeens alle oplossingen voor al je problemen langs komen zeilen. Handig is dat hoor. Vooral als je pen en papier mee neemt. Dan schrijf je gewoon alle oplossingen op. Voor mij is een fijne plek bij de geluidswal. Alle auto’s ruisen langs. Een monotoon geluid. En bijna geen mensen komen er langs. Je hebt er overzicht. En gras. Ik houd van gras. Het is groen en klein. Maar toch groot omdat het met zo veel is. Alleen prikt het. En houden mieren er ook van. Ik houd niet van mieren. Ze kruipen dan op een gegeven moment over je buik. En over je benen. Brrr.

Gekke beesten mieren. Ik wou ze vroeger als huisdier. Om ze in een smalle, glazen bak met aarde te zetten. En als ze dan een ‘hol’ bouwen, dan kan je alle gangen bekijken. Maar ik houd niet van mieren. Dus jammer, dan maar goudvissen. En een kat. Punt uit.

Wouw!
Wat me nu weer is overkomen,..
Wonderbaarlijk
Whahaha, alle zinnen beginnen met een W.
Wat mooi van mij.

Okee ik kap.
Maar weetje?
Ik kreeg een mailtje.
Dat mijn web-log een jaar bestond.
Maar ik heb een blogger..
Tog?
Wat blijkt!
Ik heb ook een web-log.
Lees en geniet.
Of niet.





Een Nieuwe Weblog Is Leven Ingeblazen!

Tjaa, daar zit je dan.
8 September,
12:05
Broertje is jarig,.

Maar die is er helemaal niet, moet zo nodig op "BrugklasKamp"..
Oom en tante uit Portugal zijn op bezoek.
En dan moet je naar school!
Poeh.
Jaa dat is heftig hea!
Jij fijn opstaan, kleertjes aan, eten, tandjes poetsen en naar school op j fietsz.
Fijn Franzen,.
Je weet wel,.
Bonjour,. blabla.
Heb je daarna welgeteld 2:40 gewoon, helemaal, NIKS!
Nouwja wat doe je dan?

1. Je gaat buiten liggen en van het zonnetjes genieten, miss kan je nog wat slaap verkrijgen.
2. Je gaat in de mediatheek je uitsloven,.
3. Je gaat gewoon naar huis om te kijken of dat er uberhaupt nog wel is, je weet maar nooit.

Ik koos dus voor 3.
Fijn thuis aangekomen, niemand thuis, tenzij je de poesj meeteld.
Luna naar buiten, vind ze vast heel fijn.
En dan gaat d computer aan hea, wat moet je anders.
Mailtjes lezen,
Kom je daar een Wendelijn en een Misha tegen die een Blog hebben!
Kom op hea...
Mjaa nadat je dat gelezen hebt,. blijkt het,. eerlijk gezegt, toch wel grappig te zijn.
Njaa wat doet iemand zoals Mariska dan?
Je raad het al,.
Okee nouw zo is dus deze Web-Log ontstaan.
Nu moet ik maar eens mn tas in pakken enz.
Je weet wel, ik heb nog 4 uur school hea.
Dus nou, kijk maar eens regelmatig,
ik ben wel van plan om hier met wat zooi te gaan strooien.

Kusje, Enjoy Life, en Meer van dat Gepiep.
Mariska





Whahaha wasn't it great?
Nee dus.
Weird.
8 september..
Das niet een jaar geleden...
Raar.

Voor de mensen die dat misschien nu vrezen:
ik ben niet emo
ik ben niet depressief
ik ben niet slaperig
ik ben niet rood
ik ben niet groot
ik ben niet lichtgevend
ik ben niet donkermakend
ik ben niet neutraal
ik ben niet getalenteerd
ik ben niet op battarijen
ik ben niet geverft
ik ben niet van papier
ik ben niet gewaxt (niet vandaag althans)
ik ben niet boos

Deze avond heb ik me losgeknipt van je.
En verbrand heb ik de lijn die over bleef.
Ik hoop dat het je geen pijn deed.
Maar het was die pijn die mij dreef.

Ze schoten mij te hulp.
Want ik kon er niet meer tegen.
Nu is de lijn verbrand.
En dat is voor mij een zegen.

Te lang heb ik mezelf opgesloten gehouden in die kooi.
Terwijl ik de sleutel zelf bij me droeg.
Nu heb ik de kooi opengegooit en de sleutel weg.
Zodat ik niet terug ga als je me dat vroeg.

Nu loop ik vrij,
En niet alleen.
Misschien nog wat onzeker.
Maar ze houden me op de been.




Geloof Hoop en Liefde
Ik hoop op geloof.
En ik houd van de hoop.
Geloof in de liefde.

Dus wat kan mij schaden?

Jaa reacties! Wooohw! Whaha hoe ernstig dat ik erom moet vragen.
Goed. Mensen, terug van Flevo.
Het was weer eens kleurbarig, wonderziend, en vooral chillgevend.
En wie is dat nou niet met me eens?!

Op flevo heeft mijn dromendagboek een leuke nieuwe nuttigheid gekregen.
Een nu-dagboek en ook nog een inspiratiedumpplaats!
Leuk hea?
Nu wist ik gister nog wat ik gister droomde.
Maar nu ben ik het vergeten.
Dus blijft het dromendagboek-gedeelte nogsteeds vrij leegig.
Terwijl ik al sinds 9 september bezig ben!
Er staan nu van 38 nachten aan dromen in.
Wel egt heel tof om terug te lezen.
Oh das trws 1 op de 9 nachten schrijf ik mn droom op :p

Nu mijn verhaal:
Ahw! Ik word gek, ik word gek, ik word gek, ik word gek.
Wacht.. Verkeerd verhaal.
Jaa! Volgende!

Soms zin er dagen, of zelfs weken acthereen dat je niks meemaakt. Dagen lang gewoon, gewoon een dag zoals altijd. Maar zulke dagen heb ik niet. Nee. Mijn dagen zijn steeds weer anders. Ik maak de meest vreemde dingen mee. En ik zou graag mijn vrienden daarin meenemen. Ware het niet dat ze me niet verstaan als ik tegen ze praat. En dat ze niet reageren als ik ze aanraak. Ze roerloos bljiven staan als ik langs loop. Met elkaar praten ze wel. Zacht fluisterend, altijd met elkaar instemmend. "Ja, laten we nog even bljven staan, nog even. Bljif nog even." Hoe mijn vrienden heten heb ik ook zelf moeten uivogelen. Want verstaan deed ik ze niet toen ze zich voorstelden. Ze bewogen hun armen in ritmische bewegingen als begroeting. Ik weet het. Dat alles klinkt niet echt als vrienden. Maar ze zijn het wel. Mijn beste vrienden. Sommige hondereden jaren oud. Sommige pas een paar jaar. Jong, groen en flexibel. Anderen stijf en vasthoudend aan daar waar ze voor staan. Maar ik houd van ze allemaal. Want ze nemen mij zoals ik ben. Als verstaan we elkaar niet.

Gister bakte ik een ei. Althans, dat was ik van plan. S'ochtends was ik vroeg opgestaan met het goede voonemen nu eens een ei met een hele dooier te bakken. de koekepan was al heet, en ik had het rondste ei gepakt dat ik maar kon vinden in de koelkast. het ei was verrassend rond. toen ik het ei op de rand van de koekenpan openbrak zat er alleen niet in wat ik verwachtte. Geen lekker doozichtig met geel flopje kwm eruit. Nee, er kwam niets uit. Geen lucht. Geen donderheid. Geen zuchtje wind. En zelfs geen geluid zat erin. Het was niets. Ik was er zeer door gefascineerd en ik wou het niets meenemen naar mijn vrienden. Maar het lukt me niet. Het niets ontsnapte en verdween via de gootsteen. Van teleurstellng vergat ik helemaal om mijn eitje te bakken. Ik ging op de bank zitten en wachtte totdat ik door de bank zou zakken...

TOT ZOVER!

Yeaahw nuttig om Blogs te schrijven als niemand reageert.
Maar goed.

Op Naar Flevofestival!

Voorproefje op mn Zeilkamp film.
Taste de sfeer!

Ik lag op mijn bed.
De muziek stond aan, vrij hard.
En ik probeerde me er op te concentreren.
Om op te gaan in de muziek.
Even vergeten.
Maar het lukte me niet.
Een gedrang van binnen, een onrustig gevoel.
Alsof er iets uit moest.
Ik voelde me te groot om in mijn eigen lichaam te passen.
Ik zocht afleiding.
Om niet na te denken.
Ik wou mensen om me heen.
Mensen om mee te praten.
Om me fijn bij te voelen.
Om me te vermaken en niet te hoeven denken aan de chaos daar binnen.

Ik liep, gewoon waar mijn voeten me heen brachten.
Soms in rondjes.
En soms opeens weer rechtsomkeer.
Het ene moment stroomden de tranen over mijn wangen.
En dan opeens moest ik weer laggen om iemand die ik zag.
De onrust nam niet af.
Ik voelde me te warm van binnen voor de kou van buiten.
Te weinig trek voor al dat voedsel dat ik zag.
Ik wou gewoon vrij zijn.

Vrij van eenzaamheid.
Vrij van lusten.
Vrij van honger en van dorst.
Vrij van pijn en verdriet.
Vrij van de leegte.

Ik ben bang voor de toekomst.
Maar ik wil niet leven in het nu.
Soms vlucht ik in het verleden.
Soms in de fantasie.
En soms in een droom.
Of in mijn eigen tranen.
Of ik vlucht, in een slechte gewoonte.
Om me daarna nog slechter te voelen.

Ik zocht de uitweg.
Maar ik geef het op.
Brent U me maar naar de uitweg.
Maar vlug.
Alstublieft.
Vlug.

This is my desire: to honor You.
Lord with all my heart I worship You.
All I have within me, I give You praise.
All that I adore is in You.

Lord I give You my heart,
I give You my soul, I live for You alone.
Every breath that I take,
Every moment I'm awake,
Lord have Your way in me.

Oh mensen;
GESTOORD
[Dat slaat op mij, wees niet bang.]

Elk normaal mens zou gaan slapen na een reis van 15h uit het zuiderlijkste puntje van France.
Maar ik niet!
Yeah, DE uitzondering.

Piep!
Sorry, storing in het hersenfront.

Maar wat ik wou zeggen:
Ik ben verliefd.
Op het leven.
Sjonge jonge.

Wat is het leven mooi als je er niks van verwacht!
[Denk daar maar eens over na..]






Liefs;
Een hyper actieve blije Mariska!

Hea mensen!
Ik ben heel eventjes terug uit het geweldige Friesland.
Kben alleen egt te moe van Zeilkamp!
Voorbeeld:
Ik typte als username mariskaneel in ipv mariskabeekman.
Hoe sneu is dat!
En egt, tis geen gelul :p

Goed, morge 8h vertrek ik naar het zonnige Frankrijk!
Althans.
Dat hoop ik :)
Die zon dan, dat vertrekken doen we vast wel.

Even een kort samenvatting van het beste zeilkamp ooit:
20 deelnemers, 5 leiding. 5 polyvalkjes. 4 blauwe tenten en een grote.
Regen, zon, wind, regenboog, nat, warm, verbrand, half onderkoelt.
Fok aan, halstali, achtersteven, klauwval, landvast, stootwillen buiten boord!
Duckey, Ameli op piano, Pancakes, Knakwostenlied, Mannelied.
(Kijk ze staan, al die mannen zo geweldig. Knap en stoer, sexy man'lijk maar ook lief. Zo perfect, soms wordt het allemaal eventjes te veel. En bij hen zijn is dan alles wat ik wil.) ENZ.
Massages, ontbijd op bed, kuuroort, opblaasbadje, badeendjes, konijneneiland, bier, manlijke paaldansers, heel veel vreten, niet slapen, hakken, jumpen, zingen, schreeuwen, krekelen.

Kaboem Cing!
It was great!

Liefs voor het thuisfront.
Ik heb mn wangen verbrand.

Mariska,

De Nerflanders
De nerflanders waren kleine mensen van hout. Alle houten mensen waren gemaakt door Eli, een houtsnijder. Eli's werkplaats lag boven op een heuvel, zodat hij het hele dorp goed kon zien. Elke Nerflander zag er anders uit. De een had een grote neus, de ander grote ogen. De een was lang, de ander kort. De een droeg een hoed, de ander een jas. Maar ze waren allemaal gemaakt door dezelfde houtsnijder en ze woonden allemaal in hetzelfde dorp.

De Nerflanders deden elke dag hetzelfde; ze gaven elkaar stickers.
Elke Nerflander had twee dozen met stickers, één met gouden sterren en één met grijze stippen. Waar je ook keek, in alle straten en steegjes, overal waren de mensen bezig bij elkaar sterren of stippen op te plakken. De Nerflanders die er mooi uitzagen, met glad hout en glanzende verf, kregen altijd sterren. Maar de Nerflanders van wie het hout ruw was of de verf afgebladderd, kregen stippen. De Nerflanders die iets heel goed konden, kregen ook sterren. Sommigen konden zware voorwerpen boven hun hoofd tillen of over een hoge stapel dozen springen. Anderen kenden moeilijke woorden of zongen heel mooi. Van iedereen kregen zij sterren. Sommige Nerflanders waren bedekt met sterren! En elke keer dat zij er een ster bijkregen, voelden ze zich heel gelukkig en wilden ze snel iets doen om nog een ster te verdienen. Maar er waren ook Nerflanders die weinig bijzonders konden. Zij kregen stippen.
Wout bijvoorbeeld. Steeds als hij probeerde net zo hoog te springen als de anderen, viel hij. En als hij viel, kwamen de andere mensen naar hem toe om hem stippen te geven. Soms gebeurde het bij zo'n valpartij dat zijn hout werd beschadigd. Dan gaven de mensen hem nog meer stippen. En als Wout probeerde uit te leggen waarom hij was gevallen, zei hij per ongeluk iets geks, waardoor de Nerflanders hem nog meer stippen gaven!
Na een poosje hadden de mensen zoveel stippen op hem geplakt, dat hij niet meer naar buiten durfde. Hij was bang dat hij weer iets doms zou doen, zoals zijn hoed vergeten of in het water vallen. Dan zouden de mensen hem nog veel meer stippen geven. Omdat Wout nu zoveel grijze stippen had, kwamen de mensen soms zomaar naar hem toe om hem een stip te geven, zonder dat hij iets verkeerds had gedaan! "Hij verdient het om zoveel grijze stippen te krijgen", zeiden de mensen tegen elkaar. "Hij is geen goede houten jongen".
Het duurde niet lang of Wout ging dit zelf ook geloven. Ik ben geen goede Nerflander dacht hij.
De weinige keren dat hij naar buiten ging trok hij op met andere Nerflanders die ook veel grijze stippen hadden. Bij hen voelde hij zich iets beter.

Lucia
Op een dag ontmoette hij een Nerflander die anders was dan alle mensen die hij ooit had ontmoet. Zij was van puur hout, zonder sterren of stippen. Zij heette Lucia. De mensen probeerden haar wel stickers te gevan, maar de stickers bleven gewoon niet plakken. Sommige mensen hadden bewondering voor Lucia omdat zij helemaal geen stippen had, dus wilden ze haar een ster geven. Maar de sterren vielen zomaar van haar af. Anderen keken op haar neer omdat ze helemaal geen sterren had, dus wilden ze haar een stip geven. Maar de stippen bleven ook niet plakken.
Ik zou zo graag net als Lucia willen zijn, dacht Wout. Ik wil niet dat andere mensen stickers op mij plakken. Daarom vroeg hij aan de Nerflander zonder stickers hoe zij ervoor zorgde dat de stickers niet plakten. "Eigenlijk is het heel makkelijk", zei Lucia. "Ik ga elke dag naar Eli. "
"Eli?" "Ja, Eli de housnijder. Elke dag ben ik bij hem in de werkplaats". "Waarom?" "Dat kun je beter zelf ontdekken. Loop de heuvel maar op. Hij is in zijn werkplaats." Toen draaide Lucia zich om en huppelde weg. "Zou hij wel willen dat ik kom?" reip Wout haar na. Maar Lucia hoorde hem al niet meer. Dus ging Wout maar naar huis. Hij zat voor het raam en keek naar de houten mensen die druk bezig waren elkaar sterren en stippen te geven. "Het is niet eerlijk", mopperde hij. Wout besloot naar Eli te gaan.

De Houtsnijder
Wout Volgde het smalle paadje naar boven, de heuvel op en hij stapte de enorme werkplaats binnen. Verbaasd keek Wout om zich heen. Wat was alles groot! De kruk was net zo groot als hijzelf. Hij moest op z'n tenen gaan staan om op de werkbank te kunnen kijken. Er lag een hamer die net zo lang was als zijn hele arm. Wout slikte. Ik ga hier snel weer weg! dacht hij en draaide zich om. Toen hoorde hij zijn naam. "Wout?" De stem klonk diep en sterk. Wout bleef staan. "Wout! Wat fijn dat je bent gekomen. Kom eens dichterbij, dan kan ik je goed zien" Wout draaide zich langzaam om en keek naar de houtsnijder. "Weet u wie ik ben?" vroeg de kleine Nerflander verbaasd. "Natuurlijk weet ik wie je bent. Ik heb je zelf gemaakt"

Eli kwam van zijn stoel af, tilde Wout op en zette hem op zijn werkbank. "Hmm", mompelde de maker toen hij alle grijze stippen zag. "Ik zie dat de mensen jou geen goede Nerflander vinden." "Het spijt me Eli. ik heb echt mijn best gedaan om net zo goed als de andere Nerflanders te zijn." "Oh dat hoef je tegen mij niet te zeggen zoon. Het geeft niets. Ik trek me niets aan van wat andere mensen denken." "Oh nee?" vroeg Wout vebaasd. "Nee, en eigenlijk zou jij het ook niet erg moeten vinden. Zij delen sterren en stippen uit, maar alle Nerflanders zijn net als jij. Het gaat erom wat ik van je vind. En ik vind jou heel bijzonder." Wout moest lachen. "Ik bijzonder? Waarom? Ik kan niet hard lopen. Ik kan niet hoog springen. Mijn verf is afgebladderd. Waarom vind u mij bijzonder?" Eli keek hem aan, legde zijn handen op de kleine houten schouders en zei met nadruk; "Omdat je bij mij hoort. Daarom vind ik jou zo bijzonder. Ik houd van jou." Wout had nog nooit meegmaakt dat iemand zo naar hem keek. En dit was niet zomaar iemand, nee dit was zijn maker. Hij wist niet wat hij zeggen moest. "Elke dag hoopte ik dat je bij me zou komen" vertelde Eli. "Ik ben gekomen omdat ik iemand heb ontmoet die niet was beplakt met sterren of stippen", legde Wout uit. "Ik weet het. Ze heeft me over jou verteld." "Hoe komt het dat de stickers bij haar niet blijven plaken?" De maker sprak rustig. "Omdat zij heeft besloten dat wat ik van haar vind belangrijker is dan wat de mensen van haar vinden. De stickers blijven alleen plakken als je dat zelf wilt." "O ja?" "De stickers plakken allen als je ze belangrijk vindt. Hoe meer je op mijn liefde vertrouwt, hoe minder belangrijk je de stickers van andere mensen vindt." "Ik weet niet zeker of ik helemaal begrijp wat u zegt." Eli glimlachte. "Wacht maar, je zult het wel gaan begrijpen. Je hebt nu heel veel stickers. Kom elke dag maar bij me, zodat ik je kan laten merken hoeveel ik van je houd." Eli tilde Wout van de werkbank af en zette hem op de grond. "Vergeet het niet", zei Eli toen de Nerflander de deur uit liep, "jij bent bijzonder omdat ik je heb gemaakt. En ik maak geen fouten."

Toen Wout de werkplaats uitliep, dacht hij: volgens mij meent Eli het echt.
En terwijl hij dat dacht, viel er een grijze stip op de grond...











Dit verhaal is misschien fijn voor de mensen die het gevoel hebben steeds maar stippen opgedrukt te krijgen. Maar eigelijk heb ik dit verhaal vooral geplaatst voor de andere mensen. De mensen die leven voor de sterren..

Gewoon leuk als je je verveeld deze vakantie,
Dan maak je zo'n filmpje!!
Succes ermee. :)

Woeeshh!


"En daar gaat ze weer hoor mensen!
SuperMari-ska is op weg naar een nieuw avontuur.
Laten we eens kijken wat ze de laatste tijd allemaal beleefd heeft.."

Aanschouw hier mijn lieve opa! Hij vierde afgelopen zaterdag zijn 80e verjaardag! Woooohw. Ja goed van hem hea. Hij wordt al oud! Versiert met hele mooie slingers zoals je wel ziet, hebben we deze dag geviert ergens bij Hoekelum. Het was super super gezellig! Met neefjes gekletst, met nichtjes gedanst, met mini-neefjes gespeeld.

Zie hier mijn op 1 na ministe neefje.


Wat een schatje hea!
Het is die kleine, want die anders is mijn
minder-mini ome Ed.
Hij is nameljik nogal groot dus.












----------------------------------------------------------------------


Goed. Toen ben ik bijvoorbeeld maandag naar de kapper geweest!

Ik wist niet zo goed wat ik ermee wou.
Eigeljik wou ik het achter kort, en voor lang.
Maar dat mocht niet van de kapster.
We hebben gevochten, geschreeuwd, gegilt.
Maar niets hielp.
Ze bleef bij haar besluit dat het niet kon.
Dus dan maar een ander kapsel.
Ze wist nog wel iets leuks met asymmetrie.
(Jaa dat kennen we al)
En met een driehoek....
Hummm.
Ik snapte er niks van, en liet haar maar haar gang gaan.

Resultaat: Half mezelf, half mijn moeders kapsel dus. Tjaaa.
Foto:


Ja duideljik hea...
Zucht sorry folks.
Maar het is zo lastig om goed op de foto te krijgen!
Vielleicht moet je gewoon langs komen.
Tussen 9:30 en 23:00 rusten mariska en haar haar.
Dus het beste kan je langs komen tussen 0:30 en 3:00.
Cadeautjes zijn altijd welkom.
Hoewel we wel allergies zijn voor verse Annanas.
En voor Kiwi's.
Ookal ruikt haar daar soms naar.
Ofzo..... Oke!



-------------------------------------------------------------------------



Lange post hea?
Sorry folks.
Het spijt me, over and over again.

Gister oppassen bij Malie-kids!
Och wat prachtig was dat.
De meisjes lagen al in bed.
Tog maar even hoi zeggen.
De oudste begon meteen te huilen.
Oeps!
Zo eng ben ik tog niet?
Maar na even gepraat te hebben met die enge oppas,


en je ouders er veilig naast was alles oke.
Whaha ze kon niet meer ophouden met praten!
Met moeite heb ik haar weer in haar bedje gekregen :)

En het jongste kind?
Oh, die draaide zich om, mompelde wat en ging weer lekker slapen :)
En die avond heb ik gebruikt om eens 175 blz te lezen!
Woohw goed van mij hea?
Vakantie = tijd om eiglejik weer eens een boek te lezen!
Als je schoolboeken niet meeteld..


En toen ik thuis kwam kon ik eiglejik niet stoppen met lezen.
Uiteindlejik om 1 uur naar bed gegaan.
En het boek?
Dat is nog niet eens uit!
Fijn, lekker doorlezen vandaag :)








---------------------------------------------------------------



Attentie:

Dit is misschien wel mijn laaste post in lange lange tijd.
Ik vertrek nameljik zaterdag naar Akkrum.
Daar ga ik fijn een weekje zeilen met Crossroads.
En daarna vertrek ik meteen voor 2 weken naar Frankrijk.
Dus:
Kaartjes kan je sturen naar Vondelingpark 87. 6716EM EDE.
En bellen kan niet. SMS wel.
Maar niet me gaan stalken met SMSjes hoeveel je me wel niet mist.
Want dat gaat mij weer geld kosten.
Behalfe als je dat de 1ste week doet...

Goed.
See you the 4th of August!
Dan ben ik weer fijn terug in dit koude JoggemLandje.
Kom allemaal maar langs dan ofzo.
Das wel gezellig.
Bladieblaablaa.











Liefs!
Mari-ska

Er was een jongetje.
En hij zei, met een trots gezichtje, tegen mij:
Ik heb de hele berg afgerent!

Prachtig zoiets.
Dat een kind zo trots kan zijn op iets wat hij gedaan heeft.
Zo trots dat iedereen het mag weten.
En hij vergelijkt zich ook niet met andere mensen om zich heen.
Hij kan gewoon trots zijn op zijn prestatie van dat moment.

Waarom zijn we niet gewoon als kinderen,
En waarom moeten we ons telkens maar weer vergelijken met andere mensen om ons heen?
Waarom zijn we niet gewoon trots op ons zelf.
Want ik vind dat we dat verdienen.
Een keertje trots zijn op ons zelf.

Ja eindelijk!
De toetsweek is voorbij.
Nu nog de laaste lootjes.
En het is niet eens sinterklaas!

Morgen naar school voor CKV3.
Dinsdag cijfer.. (Aaaahw!)
En dan woensdag herkansingen.

Dat was het!
Okee okee,
Nog boeken inleveren,
En rapport ophalen.
Maar wat is dat nou.



Ik voel me ietswat vreemd nu.
Ik zit op mijn kamer,
Het is stil,
Ik hoor mezelf typen, en ja dat maakt tog egt heus veel geluid.
Verder hoor ik in de verte een vliegtuig vliegen.
En vogeltjes piepen.
Ze fluiten niet, ze piepen.

Ik zie blaadjes buiten.
Groene, paarse, donkerdere groene.
Ze bewegen.
Ik wou dat ik kon bewegen als die blaadjes.
Gewoon je overgeven aan de wind.

Ik voel me gevangen in mezelf.
In mijn gedachten.
Ik weet dat je zelf bepaald hoe je je voelt.
Maar mijn gedachten werken niet mee.
Ze willen niet ophouden.
Ze wervelen me maar rond en rond.
En ik kom gewoon niet bij het middelpunt uit.
Want steeds als ik erheen wil dan komt er weer zo'n gedachte.
Bleahw.
Ik haat deze gevoelends.

Opeens wordt het donkerder.
Een wolk voor de zon.
Mijn vader zit in Oostenrijk, in de bergen.
Mijn moeder is naar de picknick van de kerk.
En jeroen is boven.
Zoals altijd.

Soms mis je gewoon je ouders.
Hoe stom je ze af en toe ook kunt vinden.
En hoe slecht ze je kunne begrijpen.
Nu mis ik ze egt.
Ik wil gewoon even bij mijn moeder zitten.
Kopje thee drinken, praten over niks.
Maar goed.
Ik ben hier dus alleen.

Raar is het leven soms.
En zo onduidelijk.
Waar zit de kern?

Kijk en geniet!





Yeah dit soort dingen die maken mij nou relaxt in een toetsweek.
Niet dat ik erg veel stress ofzo..
Maar toch het feit hea!

Mensen, kom op.
We can do it!
Geniet ook elke dag een poosje oke?
Afgesproke?
Ja?
Mooi. :)

Liefs van die Mariska

Het leuke aan een plekje midden op je blog is dat niemand het leest.
Misschien een paar mensen. Maar datgeeft niet.
Echte fans mogen dingen lezen ;)




Misschien waren het minuten. Misschien ook maar seconden. Ik had geen besef van tijd meer. De adem perste zich door mijn keel naar buiten. Buiten adem was ik zonder iets gedaan te hebben. Mijn hart bonkte alsof zijn leven ervan afhing. Of haar leven. Ik weet niet of mijn hart een hij of een zij is. Ik had het idee dat ik verdronk. Maar het was niet negatief. Nee. Wouw. Dit was het “knikkende knieën moment”. Het “de kikker verandert in een prins moment”. En ga zo maar verder. Het was alsof ik voor het eerst gekust werd. Wouw, ik wou dat ik dit vaker deed. Ik wou dat je me vaker kuste. Och wat houd ik toch veel van je. Je bent een lopend wonder. Dat jij bestaat. Ik wou dat ik jou was. Ik geloof dat ik verliefd ben. Zucht.

"Even later."

Ik haat je. Getver dat jij bestaat. Ik wou dat je er niet was. Dat ik je niet kende. Of dat iedereen je haatte. Wat ben je arrogant. Wat ben je een asociale lul. Ik haat je. Ik wou dat ik je niet kende. Ik haat verliefd zijn. Getver.

Waarom zingen ze niet meer:
Were they cut off your ear, if they don't like your face.
It's barbaric, but hey, it's home.

Maar goed.
Prachig verder tog??
Whaha liefs!

En succes als je toetsweek hebt.
Als je vakantie hebt van examens:
Ook succes ja.

Hallo Hallo!

Kijk eens aan.
Daar ben ik weer.
Hoi allemaal.
Alle klaar met scholigen,
Alle gestreste zielen,
En alle mensen al heel lang niet meer op school zitten,
En alle mensen die weer eens anders moeten zijn.
Hallo!



Gister
Gister heb ik heel fijn een schilderij gekocht.

Zie hier, en aanschouw;

Verder heb ik nog geld gespendeerd aan een tv kastje.
Maar daar komt geen tv op, stel je voor.
Wel een aquarium!
Met of zonder vissen, das nog wel de vraag.

En een bureau is nu ook van mij!
Hij is heel oud, en donker,
En uuhw, antiek, en met een glasplaat,
En beschadigd.
En heel mooi!
Ik voel me net als een klein meisje dat aan opa's bureau zit.
Maar dan een groot klein meisje zeg maar,
Want zo groot is het bureau niet.
Snap je?

Vandaag
Verder ging ik vandaag nog eens 2 uur op school kijken!

Eigelijk 4 uur.
Want ik ging een poosje kijken naar allemaal;

C's, H's, N'en, Cl'en, en uuhw dubbele bindingen enz.

Heel interessant.
Ik heb er dan ook veel van geleerd.
Namelijk:
Wie een 3-ethyl-(1-methyl)5,5,6-methyl-cyclotrinonaan-carbonzuur kan tekenen;
Die is gek.
Sjonge.
Wat een humor dat Scheikunde.
Ik geloof dat ik vannacht ga dromen over die leuke verbindingen.!

Verder ging ik nog naar de fysiotherapeut.
Nee wacht.
Het was een manuele therapeut.
Hij ging niet zoals alle andere mensen mn arm uit de kom trekken,
Maar hij ging mn rug en schouders kraken.
Heel interessant.
Zo ging dat:

Meneer: Goed, doe je shirt maar uit en kom op je rug op deze tafel liggen.
Mariska: *Doet wat haar gevraagt wordt*
Meneer: *Begint op mn sleutelbeenderen te drukken* En hoe voelt dit?
(Jaa ze vragen nooit: doet dit zeer? of: voelt dit fijn? Nee, altijd open vragen hea)
Mariska: Uuhw jaa, appart hea. Maar niet pijnlijk als u dat bedoelt
Meneer: Goed, dan druk ik nu op je 2e rib van rechts.
Oh ja, ik zie het al. Helemaal vast! Merk je?
Mariska: Uuuuuuuhw ja vast wel. Denk ik?
Meneer: *Drukt nog eens stevig op de 2e rib van rechts, en nu ook van links*
Jaa nu je 3e rib dus, in je oksel. Och, ja ik voel het al. Helemaal stroef.

Dat zou je niet verwachten hea.

Mariska: Oh ja, nee nee, egt heel appart ja.
Meneer: *Drukt 5x op 2e rib links, dan wrijft hij eens over de aangrenzende schouderspier, draait 3x aan het sleutelbeen, drukt op de groene knop en ploep! daar is het antwoord.

Kom volgende week maar weer terug.

Jaa dat was het.
Interessant hea?
Hij heeft een heel interessante visi op mijn schouder.
Want mn rug zit vast ofzo.
En daardoor is er een soort kettingbotsing in mijn schouder.
Goed. Wie weet kan hij me weer aan het dansen krijgen!
I hope so...

Dat was dan weer eens mijn dag!

Geniet van de momenten dat je gelukkig bent met jezelf.
En loop eens een rondje buiten, das heel leuk en gezond.

Liefs.
Mariskaas

Lord I live for You alone.

Maar gelukkig leef ik niet in mijn eentje voor Hem :)

Aaahw Ik Word Gek!

Goed dat leek me een duidelijke, pakkende titel voor deze keer bij:
Mariska draait door!

Iemand vertelde me eens, nee niet via de fanmail ofzo, maar in het echt!
Lucky him. Dat een blogspot er was om te houden als een soort online dagboek.
Goed ik ben het er niet helemaal mee eens.
Sommige mensen doen het wel zo, maar ik niet. Want volends mij zou dat echt heel saai worden.
Trouwens, in mijn dagboek schrijf ik ook egt niet elke dag: Deze dag heb ik dit, en dit, en dit gedaan. Oeps, trouwens, dat doe ik wel.

Goed laten we beginnen bij de aflevering van deze keer.
Hij heet: Wat heb ik zoal gedaan deze dagen.



Hoi allemaal!
Mijn naam is Mariska, en mijn leven heel interessant..
(Ahum)
En ik zou het dus daarom ook erg graag met jullie willen delen.

Vorige week
Dinsdag: we gingen met school naar Amsterdam. Joodse buurt bekeken, en joodse musea.
En geshopt! Twas egt super gezellig en ik heb mijn droomschoenen gekocht. Ik ook weer blij dus.
Woensdag: sportdag! eerst 2 uur gedanst met een duitse minder-hetro meneer. En daarna nog eens 35 minuten spinning. Dat was eigleijk toch best wel heel erg leuk. Of in iedergeval was de endofine en dat ene gelukshormoon. Na sportdag nog naar Willie gegaan, en daar de lekkerste andijviestampot ever gegeten! En ook nog eens leren pokeren, wat wil je nog meer?
Donderdag: Vond ik dat ik geen school had. Leraren lezen mn blog niet meer hoop ik? Meneer de Korte, houd uw mond dus als u dit toch per ongeluk leest!
Vrijdag: Overdag 1 uurtje les, verder nog een uur gezellig gedaan en 2 uur gewerkt aan mn CKV3. S'avonds gezellig even met Lydia en haar gebroederte een film gekeken, daarna naar de Jug gegaan voor eventjes. Zelfs nog de Polenaren binnengehaalt! (heel kort ja..)
Zaterdag: Toen ging ik met Tinkolo naar de Eo-dag en ontmoette ik daar een slap aftreksel van die ene griekse god. (sorry tinko..)
Zondag: Zondag, zondag, wou! Toen kwamen er zoetemeerders en het was super gezellig!
Maandag: Naar school,. tjaa, uuhw. En veel huiswerk gemaakt thuis! Goed of niet?
Dinsdag: Lekker gestresst, al mn pauzes geleerd voor de toets van woensdag. Smiddags ging een orthopeet mn arm uit de kom trekken, en s'avonds hadden we Youth Alpha wat overigens de laatste keer was, en erg gezellig!
Woensdag: Dat was vandaag. Mn toets ging goed. Op school vrij hyper actief geweest, was erg gezellig. En uitputtend ja dat ook. Na school langs Albert Heijn gegaan. Brouwnies gekocht, en Magnums, en een sollisitatiebrief ingeleverd. En nu ben ik moe!

Ja dat was het. Het is nu immers woensdag.
Ik ga me wel nuttig maken door mn haar te wassen en mn wiskunde te leren.
Ja wat ben ik tog gedisciplineerd!
En dan te bedenken dat allemaal VMBO4 en HAVO5 en VWO6'ers klaar zijn!
Gefeliciteerd als je geslaagd bent! (morgen iig)





Dat was de show weer voor vandaag.
Hoor het later weer in de:
Mariska draait door- show!

Op een warme dag in Juni zat er een kikkertje rustig in het verkoelende water.
Hij heette Jochem en hij voelde zich ietswat eenzaam.
Hij was namelijk al enkele maanden genegeerd door zijn schrijvers, zijn prinsesje was dood,
en de lelijke uber kikker wou hem niet eens irriteren.
Zucht, wat was het leven af en toe toch SAAI!
Sinchroniserend-Abnormaal-A-Interessant.

Jochem zat dus zo in het water.
Zich te vervelen,
En ondertussen keek hij naar de blauw, rood, en groene libelles die rond het water vlogen.
Wat waren die beestjes toch mooi.

Opeens hoorde Jochem een gesuis.
Een kattenpoot scheerde rakelings langs zijn oor en nog maar net op tijd sprong Jochem met een gigantische boog in het midden van de vijfer, om zich daar te verstoppen onder een waterlelie.
Aahw, dat was nog maar net goed gegaan!
Jochem's kleine kikkerhartje klopte luid in zijn keel.
Het was Luna geweest.
Een erg mooi poesje,
Maar sjonge wat kon dat een wreed en hyperactief beest zijn!

Zo, Jochem was blij.
Hij had sinds lange tijd weer eens adrealine in zijn kikkerlijfje stromen,
En eindelijk werd er weer eens over hem geschreven.
Tevrede ging hij naar bed.

(Ja midden op de dag, kikkers doen ook middagdutjes!)
Ohwja, en Luna ging snel het huis van haar bazin binnen om nog wat eten te snaaien.

Mensen,
Het is Juni!
Denk je eens in...
JUNI!
Wouw.
Maand nummero 6.
Das de helft van een jaar.
Dus op 15 Juni (ongeveer)
Dan mogen we het nieuwhalfjaar vieren!
Wie doet er mee?
Huge Party..
Tis trws op een Vrijdag bedenk ik me nu.
Dus dat moet goed komen.


We huren een grote zaal af, nee wacht beter, een paleis... [oehww]
(of we plunderen gewoon iemands nederige stulpje)
Alle hipste van de hipste MTV sterren komen ook.
(Jaa daag, beter gewoon alle gave edenaren-bennekommers-wageningers-lunternaren-heelsummers-renkummers en wat ik dan ook vergeet)
En natuurlijk eten we veel kaviaar en ijsklontje.
(voor ijsklontjes ben ik wel in.. wat about een aquaparty? gewoon alles met water enz..)
en we komen in de krant, en op de televisie, en op de radio.!
(bleahww, of we houden het geheim. oehw spannend dus ja tja ahum zucht)
En we hebben veel fun en feesten de hele nacht door!
(daar zeg ik geen nee tegen)

Goed, dat was het van mijn kant.
Ik ontvang mijn uitnodiging wel?
Het liefs verzenden voor 10 Juni.
Dat is wel netjes, 5 dagen van te voren.
Bij voorbaad dank!


Mariska

Hij duurt wel een poosje..
Maar tis egt insane!
Aaaahw,!

Never Mind.

Beter wel!



En bedankt trws voor alle mooie dingen die dit leven nog wat kleur geven.
Zoals waxinelichtjes branden, lieve vrienden hebben, mensen die gave dingen zeggen, mensen die gewoon gaafheid uitstralen, mensen die er voor je zijn, warme dekbedden, muren, brieven en postkaarten ontvangen, onverwachte uitspraken die heel grappig zijn, back to je jonge jaren, schilderen, schrijven, geluiden die me kriebels in mijn buik geven, muziek waar je je verliefd van gaat voelen, dat soort dingen.

Welk bijzonder iets kan jou helemaal blij en gelukkig maken?
Ik ben benieuwd!
Reageer maar raak :)

Liefs!
Mariska

Five o'clock heroes - Skin deep




Ok Go - In the back yard dancing

Hallo allemaal!

Hier is Mariska weer eens.
Ik heb besloten om korte posts te maken.
Want als mijn posts te lang worden,
word ik prompt genegeert :p
Jaja, het leven is hard.
Dus probeer er het beste van te maken!
En altijd van jezelf blijven houden.
Dat was dan weer de wijsheid van vandaag.

Good. And enjoy some music!







Leef in Vrede en Vreugde.
Doe niemand opzettelijk pijn en houd van elkaar.
Zou dat niet mooi zijn?

Mariska

Dank aan Lydia die wel mijn blog leest en reageert erop.
De rest, die stikt er maar in!
Whaha jaa daar schrik je van hea.
Maar goed oke, ik ben niet voor niets mariska.
Tadaah. Hier is jullie 2e kans.
Ik vond een verhaal in mijn map Creatief.
Hij is alleen niet van mij alleen.
Och wie zou de andere schrijver toch zijn.
Als je het raad dan is dat logisch.
Raad je het niet dan mis je toch egt iets.
(weet eens iets anders dan een prijsvraag hae.)

Oh trws!
Lydia jij wint met je antwoord op mn vorige post.
Ookal kloptte het voor geen meter :p
Dus uuhw. We gaan wel een keer een ijsje halen als prijs voor jou.





Nachtenlang lag ik al wakker.
Ik kon er niks aan doen.
Heus niet.
Maar het was gewoon zo'n spanning.
Net zoals je had als klein kind.
3 Dagen voor mijn verjaardag kon ik al niet meer slapen!
Maar over die periode ben ik tegenwoordig wel heengegroeit.

Nee het was niet mijn verjaardag.
Deze nachten kon ik niet slapen door een ietswat volwassenere rede.
Morgen avond zou ik vertrekken.
Mijn eigen reis naar de maan en weer terug.

Tja natuurlijk niet echt naar de maan, ik lijk wel gek.
waarom zou ik naar de maan gaan als ik ergens anders ook mijn ding kan doen?

Bananen telen op de maan zou iets wat lastig gaan,
Al hoewel het wel en gave uitvinding zou zijn.

Maar ja , mijn ding licht dus in het bananen telen.
Morgen avond start ik mijn nieuwe carrière als Cubaanse bananenteler.
Het stomme is dat ik zo mega niet serieus word genomen door mij vrienden en fam.
Zelf mij oma lachte me uit toen ik zij dat de banaan mijn leven was en ik een grote toekomst in de banaan zag.Maar goed.
Fijn vrienden en familie.
Ik kon het wel goed met ze vinden hoor, daar niet van.
Maar het gaat goed als we het maar niet over mijn grote toekomstdromen hebben.

Niet veel mensen had ik daarom ingelicht over mijn actie.
Eigelijk had ik alleen mijn konijn Snuffie en mijn dwerghamster Piet verteld over mijn grote reis.
Mijn ouders, familie en vrienden laat ik een verdwijnbrief na.
"Beste jullie allemaal. Ik vind het jammer dat jullie mijn toekomstdroom als SuperBananTeler niet serieus nemen. Daarom ben ik vertrokken naar Cuba om me te bewijzen en te ontpoppen als natuurtalent. Tot over een poosje. Of misschien iets meer. Groeten, Jip"

En zo vertrok ik op die cruciale morgen.
Ik had mijn rugzak volgestampt met grootse bananen voorbeelden, bananen muziekjes en bananen zalf. Verder had ik nog een plastic zak met mijn shampoo, mijn zwembroek en mijn vliegticket. Meer had ik toch niet nodig.

Ik nam de eerste de beste taxi naar Schip Holland.

De geur van zee meeuwenschijt en zeezout drong mij fijn in de neus..
Ik hoorde de zee al de nacht er voor in mijn slaap. Maar hij was toch iets anders.
Hij klonk wat woester, wat avontuurlijker.
Achter de duinen zag ik al een piek. een gedaante met een lapje voor zijn oog zat in een soort nest boven in de piek.
Schip Holland.. het moest de boot zijn ..

Ik rende met mijn stuf ( bananen teel boekjes en alle benodigdheden ) door de duinen heen naar de boot..

Een iets wat klein mannetje met een baart hielt me tegen,
Snel vroeg ik of het klopte dat dat de boot was die me naar Cuba kon brengen.
BOOT?BOOT? Dit is een schip.. SCHIPHOLLAND jonge man!.. Maar hij gaat inderdaad naar Cuba.
Maar besef wel dit schip verandert je leven.
Het is niet zomaar een bootje die je lekker heen en weer vaart, nee nee. Dit schip heeft een leven !
Maar dat vertel ik je wel op het schip, als je dat nog wilt weten überhaupt.

Humm.
Ietswat ontdaan betrad ik dan toch maar de loopplank.
Kraaaaaaaaaaaaaaak. Kraaaaaaaaaaaaaaaak.Woohw! Wat on earth was dat?Okee, ik wist wel wat een kraak was. Correctie; Is.Een kraak behoort tot de soort inktvis. Maar dan is hij nog net iets groter.Maar goed. Waarom de loopplank mij dat zou melden kon ik niet bedenken.Dus at ik een banaan. (daar word je rustig en relaxt van) En zo betrad ik het schip. Rustig een banaan etend.
Een matroos wees me mijn hut. De hut had de naam: Uitzichtloos. Wohw, wat een deprimerende naam dacht ik! En snel vroeg ik om een andere hut. De enige hut die nog vrij was, was de hut op de zolder van het schip. Dat een schip een zolder heeft wist ik overigens ook niet. Maar het zei zo. Deze hut luisterde naar de naam “Alfred.”Jaa hij luisterde! Want een sleutel had je niet nodig. Al wat je moest doen was zijn naam roepen, en de kamer opende zich vanzelf. Ietwat apart ja. Maar goed. Altijd beter dan Uitzichtloos.! Die nacht sliep ik heerlijk in mijn bed. Het schip schommelde en wiegde, en door mijn 2e bananen moment deze dag was ik nog relaxter.

Geen Nieuw Dier.
Maar dit keer een Nieuw Bericht.

Mededeling:
Morgen vertrek ik voor een week naar Roma!
De stad van; de romeinse tijd, de Italianen, het lekkere ijs, lekker weer (hopen we,.), mooie gebouwen, terrasjes, fonteinen, pleinen, kerken, nog meer Italianen en goed. Wij mogen daar dus gaan verblijven als 4 en 5 vwo'ers! Het enigste is.. Ik mis Koninginnedag! Kom op. Flauw.
Maar goed, beter Rome dan koninginnedag, zeg nou zelf.
Oh en nog iets, beter wel allemaal 5 mei naar wageningen komen! Goed, dat was het dan weer. Enjoy your week at school and enjoy your vacantion! Speciaal voor Maaike in het Engels.
Jouir ta semaine à école et jouir tes vacances! Speciaal voor Mezelf in het Frans.
Geniet van de week op school en geniet van je vakantie! Speciaal voor taalloze mensen in het Nederlands. Hoewel nederlands ook een taal is.





Jip kroop over de grond. Hij probeerde zo min mogelijk geluid te maken. Maar dat is toch best lastig als je je benen mist, en toch vooruit probeert te komen. Zijn handen waren zo zacht en afgesleten dat hij nouwelijks grip kreeg op de houten vloer. Hij voelde een balk in zijn rug steken en zag hoe Toetoe achter hem aan reed. Dankje Toetoe, bedankte hij beleefd. Maar dit wil ik zelf doen oke? Ga jij maar weer terug naar de kist. Ik zie je morgen ochtend.. Gekwetst reed Toetoe terug naar de Kist. Jip kroop verder. Milimeters werden centimeters, centimeters werden meters. Tot hij eindelijk op zijn eindbestemming aankwam. Jip veegde met zijn afgesleten handjes zijn bezweette voorhoofd af. Poe, dat was me de tocht wel zo geweest. Jip keek omhoog. Nu alleen nog het laatste stuk. Maar tevends ook het risico volste gedeelte. Alles zou nu van Mik afhangen. Jip maakte het afgesproken geluid, en nog maals, en nogmaals. Tot 3x toe maakte Jip het afgesproken geluid. En daar zag hij Mik over de rand verschijnen. Mik was groot, nee niet groot. Hij was enorm! Mik spong van de rand op de grond. Stap maar op maatje, zei hij met zware bromstem. En Jip klom op de rug van Mik. Samen sprongen ze met een grote sprong weer omhoog. Hehe, eindelijk. Wouw dacht Jip toen hij boven was. Ik was bijna vergeten hoe mooi het hier boven is. Hij zuchtte tevreden. Nu nog afwachten hoe Mariska morgen zou reageren..







Jaajaa. Ik vraag me af of iemand de intensie van mijn verhaal snapt. Schrijf maar neer wat je denkt dat hier gebeurt. En als je gelijk hebt dan ben je heel goed bezig! Gefeliciteerd alvast.

Liefs en tot over een Week.
Mariska