Aaahw! What on earth was dat? Ik werd woest uit mijn slaap gerukt door een of ander gestoord rumba muziekje. Serieus. Wat voor een grap is dit? Op donderdagen hoor ik uit te kunnen slapen. Door mijn wimperharen kon ik zien dat het nog half donker was in mijn kamer en dus vermoedelijk ook buiten aangezien ik geen gordijnen heb.. Hoe laat moest het ooit zijn? Ik greep in het wilde weg om me heen op zoek naar mijn mobiel. Hebbes, hij lag onder mijn kussen. Wacht. Wat is dit? Dit was mijn mobiel helemaal niet.. Mijn mobiel is zwart en nieuw. Niet zilverkleurig en lomp. Wat deed deze mobiel die om dit belachelijke tijdstip afging in mijn bed? Met mijn hoofd nog steeds onder de deken zag ik dat het 7:00 was. Bleahw. Degene die hier voor verantwoordelijk was ging hier voor boeten. Ik wou mijn bed uit stappen, met mijn hoofd nog steeds onder de deken. Maar de deken bleek belachelijk groot te zijn. En uit mijn bed stappen lukte ook niet aangezien het bed ook belachelijk groot was. Ik schoof langzaam naar de rand met het gigantische dekbed op mijn hoofd. Dit klopte voor geen meter. Gister was ik gewoon in mijn eigen bed in slaap gevallen. Ik had op de computer gezeten tot 1:45, en toen was ik moe en al half slapend in mijn bed gedoken, lekker onder de dekens. Maar waar ik me nu bevond. Wat deed ik in Mariska’s slaapkamer?

Ik keek om me heen. Geen Mariska te bekennen. Brrr het was koud. Met het gigantische dekbed omgeslagen stapte ik het bed uit. Wat moest ik doen? Mijn mobiel was weg. En daar zat ik dan. Niet op mijn eigen kamer. Om belachelijk 7 uur s’ochtends op een donderdag! In de kamer van Mariska. Zucht. Langzaam schuifelde ik voetje voor voetje richting de deur. Wat een eind. Gestoord. Ik was in de war, en ik was het zat. Wat was dit voor een grap! Ik wil Mariska spreken. Gestoord. Dat is het. Ik wil naar huis. In mijn eigen bed liggen en slapen. Droomde ik misschien? Ik kneep mezelf eens in mijn wang. Au. Nee ik sliep niet. Ik kneep nog eens in mijn wang. En nog eens. Wat was dit!? Waarom was mijn wang zo anders dan altijd? Ik voelde verder over mijn gezicht. De schrik sloeg me om mijn hart. Lang haar? Langzaam liet ik het dekbed vallen. Ik durfde niet omlaag te kijken. Ik richtte mijn hoofd omlaag terwijl ik mijn ogen stijf dicht hield. Mijn hart bonkte als een bezetene in mijn keel! Nee dit was toch te gek voor woorden. Langzaam opende ik 1 oog. Ik zag iets roods. Ik opende hem iets verder.

Klop klop. Er werd op de deur geklopt. Klop klop. Nogmaals. En dit maal iets harder. Mariska? Snel richtte ik mijn hoofd op. Wat moest ik doen? Mariska, kan ik binnen komen? Ik heb hier de schone was voor je. Nee sorry. Uuhw. Ik ben me net aan het omkleden. Mijn stem klonk hoog en vrouwlijk. Voor me zag ik opeens Mariska staan. Maar ze was er niet egt. Dit was een spiegel. Help. Mijn vermoeden was werkelijkheid geworden. Ik zat opgesloten in Mariska’s lichaam!