Lief Dagboek. 04/09/07

Hysterisch gegil (van dat oosterse gezang), en het geluid van trommels en kletterende tamboerijnen galmde door mijn kamer. De stereotoren stond nog niet eens op een kwart van het geluidsvolume. De radio deed het nog niet, dus was ik aangewezen op de cd’s die ik had. Geen probleem voor mij, want cd’s had ik wel. Een paar leuke die ik luisterde overigens.. De rest was oude shit van mijn zielige leventje dat ik vroeger leidde. Maar goed. Van deze muziek kreeg ik zit om te gaan dansen. Rare bewegingen te maken, mijn lichaam rollend op de muziek. Alsof je surft op de geluidsgolven. Maar ik zit nog steeds hier op mijn stoel voor mijn bureau. Eerst moet mijn verhaal af. Eerst af. Dan dansen.

Even rust. Het nummer is afgelopen. Een vrouwenstem, en ze galmde alsof ze in een kloostergang zat. In ieder geval. Dat zie ik er dan weer bij. Eigenlijk klinkt het meer als een gigantische kerk. Een kathedraal of zo. Heerlijk muziek. Hoe het je in een extase kan brengen. Naar hogere sferen. Oh my.. Wat was dit nu weer. Country muziek. Bleah nee daar was ik niet voor in de stemming. Bah. Hoe dat je weer terug op aarde kan plaasten. Bam. Daar lag je dan. Als op een grote, droge woestijnvlakte. De warmte suist er in je oren. Je kunt het bijna proeven, bijna ruiken. Warm. Leeg. Het stof plakt aan je huid. Het maakt je handen droog en pijnlijk. Maar goed. Daar kwam ik dus net even terecht. Gelukkig wou een of ander snaarinstrument me bij het volgende nummer weer oppikken. Woesj. Daar vloog ik, door de ruimte, langs de sterren, nevels, Mars en Jupiter. Mooie planeet is dat eigenlijk.

Weetje wat zo raar is. Hoe je kunt twijfelen aan je eigen gevoelens. Waarom kan je niet gewoon iets voelen en aannemen dat het zo is? Ik denk dat al je gedachten en verwachtingen in je hersenen voor storingen zorgen. En daardoor kan je niet meer zo goed je gevoelens plaatsen. Meditatie kan wel helpen daartegen. Echt waar. Gewoon ergens gaan zitten. Niet denken. Gewoon zitten. Let op je ademhaling totdat deze rustig is. En dan gewoon voelen hoe je zit. Tot opeens alle oplossingen voor al je problemen langs komen zeilen. Handig is dat hoor. Vooral als je pen en papier mee neemt. Dan schrijf je gewoon alle oplossingen op. Voor mij is een fijne plek bij de geluidswal. Alle auto’s ruisen langs. Een monotoon geluid. En bijna geen mensen komen er langs. Je hebt er overzicht. En gras. Ik houd van gras. Het is groen en klein. Maar toch groot omdat het met zo veel is. Alleen prikt het. En houden mieren er ook van. Ik houd niet van mieren. Ze kruipen dan op een gegeven moment over je buik. En over je benen. Brrr.

Gekke beesten mieren. Ik wou ze vroeger als huisdier. Om ze in een smalle, glazen bak met aarde te zetten. En als ze dan een ‘hol’ bouwen, dan kan je alle gangen bekijken. Maar ik houd niet van mieren. Dus jammer, dan maar goudvissen. En een kat. Punt uit.