Jaa reacties! Wooohw! Whaha hoe ernstig dat ik erom moet vragen.
Goed. Mensen, terug van Flevo.
Het was weer eens kleurbarig, wonderziend, en vooral chillgevend.
En wie is dat nou niet met me eens?!

Op flevo heeft mijn dromendagboek een leuke nieuwe nuttigheid gekregen.
Een nu-dagboek en ook nog een inspiratiedumpplaats!
Leuk hea?
Nu wist ik gister nog wat ik gister droomde.
Maar nu ben ik het vergeten.
Dus blijft het dromendagboek-gedeelte nogsteeds vrij leegig.
Terwijl ik al sinds 9 september bezig ben!
Er staan nu van 38 nachten aan dromen in.
Wel egt heel tof om terug te lezen.
Oh das trws 1 op de 9 nachten schrijf ik mn droom op :p

Nu mijn verhaal:
Ahw! Ik word gek, ik word gek, ik word gek, ik word gek.
Wacht.. Verkeerd verhaal.
Jaa! Volgende!

Soms zin er dagen, of zelfs weken acthereen dat je niks meemaakt. Dagen lang gewoon, gewoon een dag zoals altijd. Maar zulke dagen heb ik niet. Nee. Mijn dagen zijn steeds weer anders. Ik maak de meest vreemde dingen mee. En ik zou graag mijn vrienden daarin meenemen. Ware het niet dat ze me niet verstaan als ik tegen ze praat. En dat ze niet reageren als ik ze aanraak. Ze roerloos bljiven staan als ik langs loop. Met elkaar praten ze wel. Zacht fluisterend, altijd met elkaar instemmend. "Ja, laten we nog even bljven staan, nog even. Bljif nog even." Hoe mijn vrienden heten heb ik ook zelf moeten uivogelen. Want verstaan deed ik ze niet toen ze zich voorstelden. Ze bewogen hun armen in ritmische bewegingen als begroeting. Ik weet het. Dat alles klinkt niet echt als vrienden. Maar ze zijn het wel. Mijn beste vrienden. Sommige hondereden jaren oud. Sommige pas een paar jaar. Jong, groen en flexibel. Anderen stijf en vasthoudend aan daar waar ze voor staan. Maar ik houd van ze allemaal. Want ze nemen mij zoals ik ben. Als verstaan we elkaar niet.

Gister bakte ik een ei. Althans, dat was ik van plan. S'ochtends was ik vroeg opgestaan met het goede voonemen nu eens een ei met een hele dooier te bakken. de koekepan was al heet, en ik had het rondste ei gepakt dat ik maar kon vinden in de koelkast. het ei was verrassend rond. toen ik het ei op de rand van de koekenpan openbrak zat er alleen niet in wat ik verwachtte. Geen lekker doozichtig met geel flopje kwm eruit. Nee, er kwam niets uit. Geen lucht. Geen donderheid. Geen zuchtje wind. En zelfs geen geluid zat erin. Het was niets. Ik was er zeer door gefascineerd en ik wou het niets meenemen naar mijn vrienden. Maar het lukt me niet. Het niets ontsnapte en verdween via de gootsteen. Van teleurstellng vergat ik helemaal om mijn eitje te bakken. Ik ging op de bank zitten en wachtte totdat ik door de bank zou zakken...

TOT ZOVER!