AARBEII!

Ik ga je een verhaal vertellen dat je het weet.

Nu begint het.

Er was eens een aardbei. Het was een heel lieve aardbei. Ze had grote koolzwarte ogen, blozende wangetjes en een bos warrig haar op haar hoofdje. Haar naam was Henk. Henk had een hele leuke hobby die ze het liefst elke dag uitvoerde. Zandhap-Pingpong-Hardlopen. Dus dat is ze nu op dit moment nu ook aan het doen. Misschien zie je haar straks nog wel langs rennen.

ikgaweer meer verhalen schrijven.
en gedichten.

beloofd!

na 100 miljoen jaar weer eens!

Stoffig en donker,
Verwijderd van het licht.
Daar, diep verborgen onder,
Verstoken van het zicht.

Daar vinden vreemde dingen plaats!
Niet voor het zicht geschikt.

Gewoel, gewar, getierelier,
En angstaanjagend muisgeruis.
En wolken stof, ontsnappen soms
Vanonder mijn bed.
Mijn monsterhuis.

Er klonk een PLOF en ik verschrikt,
trok aan de gele pyjamabroek.
Met zaklamp en een bijbelboek,
Kroop onder duister monsterbed.

Tijgerend, nu vol met stof,
Glibberde ik daar.
In een eng en donker,
onderbeds monsterdoolhof

Ik stootte plots,
mijn bange kop,
Aan harde houten deurenstop.

Ik klopte aan maar hoorde niets.
op een kier opende ik toen
de zware deur die voor mij was.
en wat ik toen zag, niet gelogen!
waren 1000 paren kattenogen

Ik gilde schel mijn kattenbel,
En vliegensvlug vloog ik terug,
Naar veilig warme Moedersarmen.

- Mariska Madelon Beekman & Adriaan Dirkjan Mulder (over MSN vervaardigd)