Ja eindelijk!
De toetsweek is voorbij.
Nu nog de laaste lootjes.
En het is niet eens sinterklaas!

Morgen naar school voor CKV3.
Dinsdag cijfer.. (Aaaahw!)
En dan woensdag herkansingen.

Dat was het!
Okee okee,
Nog boeken inleveren,
En rapport ophalen.
Maar wat is dat nou.



Ik voel me ietswat vreemd nu.
Ik zit op mijn kamer,
Het is stil,
Ik hoor mezelf typen, en ja dat maakt tog egt heus veel geluid.
Verder hoor ik in de verte een vliegtuig vliegen.
En vogeltjes piepen.
Ze fluiten niet, ze piepen.

Ik zie blaadjes buiten.
Groene, paarse, donkerdere groene.
Ze bewegen.
Ik wou dat ik kon bewegen als die blaadjes.
Gewoon je overgeven aan de wind.

Ik voel me gevangen in mezelf.
In mijn gedachten.
Ik weet dat je zelf bepaald hoe je je voelt.
Maar mijn gedachten werken niet mee.
Ze willen niet ophouden.
Ze wervelen me maar rond en rond.
En ik kom gewoon niet bij het middelpunt uit.
Want steeds als ik erheen wil dan komt er weer zo'n gedachte.
Bleahw.
Ik haat deze gevoelends.

Opeens wordt het donkerder.
Een wolk voor de zon.
Mijn vader zit in Oostenrijk, in de bergen.
Mijn moeder is naar de picknick van de kerk.
En jeroen is boven.
Zoals altijd.

Soms mis je gewoon je ouders.
Hoe stom je ze af en toe ook kunt vinden.
En hoe slecht ze je kunne begrijpen.
Nu mis ik ze egt.
Ik wil gewoon even bij mijn moeder zitten.
Kopje thee drinken, praten over niks.
Maar goed.
Ik ben hier dus alleen.

Raar is het leven soms.
En zo onduidelijk.
Waar zit de kern?