Op een warme dag in Juni zat er een kikkertje rustig in het verkoelende water.
Hij heette Jochem en hij voelde zich ietswat eenzaam.
Hij was namelijk al enkele maanden genegeerd door zijn schrijvers, zijn prinsesje was dood,
en de lelijke uber kikker wou hem niet eens irriteren.
Zucht, wat was het leven af en toe toch SAAI!
Sinchroniserend-Abnormaal-A-Interessant.

Jochem zat dus zo in het water.
Zich te vervelen,
En ondertussen keek hij naar de blauw, rood, en groene libelles die rond het water vlogen.
Wat waren die beestjes toch mooi.

Opeens hoorde Jochem een gesuis.
Een kattenpoot scheerde rakelings langs zijn oor en nog maar net op tijd sprong Jochem met een gigantische boog in het midden van de vijfer, om zich daar te verstoppen onder een waterlelie.
Aahw, dat was nog maar net goed gegaan!
Jochem's kleine kikkerhartje klopte luid in zijn keel.
Het was Luna geweest.
Een erg mooi poesje,
Maar sjonge wat kon dat een wreed en hyperactief beest zijn!

Zo, Jochem was blij.
Hij had sinds lange tijd weer eens adrealine in zijn kikkerlijfje stromen,
En eindelijk werd er weer eens over hem geschreven.
Tevrede ging hij naar bed.

(Ja midden op de dag, kikkers doen ook middagdutjes!)
Ohwja, en Luna ging snel het huis van haar bazin binnen om nog wat eten te snaaien.