Wouw!
Wat me nu weer is overkomen,..
Wonderbaarlijk
Whahaha, alle zinnen beginnen met een W.
Wat mooi van mij.

Okee ik kap.
Maar weetje?
Ik kreeg een mailtje.
Dat mijn web-log een jaar bestond.
Maar ik heb een blogger..
Tog?
Wat blijkt!
Ik heb ook een web-log.
Lees en geniet.
Of niet.





Een Nieuwe Weblog Is Leven Ingeblazen!

Tjaa, daar zit je dan.
8 September,
12:05
Broertje is jarig,.

Maar die is er helemaal niet, moet zo nodig op "BrugklasKamp"..
Oom en tante uit Portugal zijn op bezoek.
En dan moet je naar school!
Poeh.
Jaa dat is heftig hea!
Jij fijn opstaan, kleertjes aan, eten, tandjes poetsen en naar school op j fietsz.
Fijn Franzen,.
Je weet wel,.
Bonjour,. blabla.
Heb je daarna welgeteld 2:40 gewoon, helemaal, NIKS!
Nouwja wat doe je dan?

1. Je gaat buiten liggen en van het zonnetjes genieten, miss kan je nog wat slaap verkrijgen.
2. Je gaat in de mediatheek je uitsloven,.
3. Je gaat gewoon naar huis om te kijken of dat er uberhaupt nog wel is, je weet maar nooit.

Ik koos dus voor 3.
Fijn thuis aangekomen, niemand thuis, tenzij je de poesj meeteld.
Luna naar buiten, vind ze vast heel fijn.
En dan gaat d computer aan hea, wat moet je anders.
Mailtjes lezen,
Kom je daar een Wendelijn en een Misha tegen die een Blog hebben!
Kom op hea...
Mjaa nadat je dat gelezen hebt,. blijkt het,. eerlijk gezegt, toch wel grappig te zijn.
Njaa wat doet iemand zoals Mariska dan?
Je raad het al,.
Okee nouw zo is dus deze Web-Log ontstaan.
Nu moet ik maar eens mn tas in pakken enz.
Je weet wel, ik heb nog 4 uur school hea.
Dus nou, kijk maar eens regelmatig,
ik ben wel van plan om hier met wat zooi te gaan strooien.

Kusje, Enjoy Life, en Meer van dat Gepiep.
Mariska





Whahaha wasn't it great?
Nee dus.
Weird.
8 september..
Das niet een jaar geleden...
Raar.

Voor de mensen die dat misschien nu vrezen:
ik ben niet emo
ik ben niet depressief
ik ben niet slaperig
ik ben niet rood
ik ben niet groot
ik ben niet lichtgevend
ik ben niet donkermakend
ik ben niet neutraal
ik ben niet getalenteerd
ik ben niet op battarijen
ik ben niet geverft
ik ben niet van papier
ik ben niet gewaxt (niet vandaag althans)
ik ben niet boos

Deze avond heb ik me losgeknipt van je.
En verbrand heb ik de lijn die over bleef.
Ik hoop dat het je geen pijn deed.
Maar het was die pijn die mij dreef.

Ze schoten mij te hulp.
Want ik kon er niet meer tegen.
Nu is de lijn verbrand.
En dat is voor mij een zegen.

Te lang heb ik mezelf opgesloten gehouden in die kooi.
Terwijl ik de sleutel zelf bij me droeg.
Nu heb ik de kooi opengegooit en de sleutel weg.
Zodat ik niet terug ga als je me dat vroeg.

Nu loop ik vrij,
En niet alleen.
Misschien nog wat onzeker.
Maar ze houden me op de been.




Geloof Hoop en Liefde
Ik hoop op geloof.
En ik houd van de hoop.
Geloof in de liefde.

Dus wat kan mij schaden?

Jaa reacties! Wooohw! Whaha hoe ernstig dat ik erom moet vragen.
Goed. Mensen, terug van Flevo.
Het was weer eens kleurbarig, wonderziend, en vooral chillgevend.
En wie is dat nou niet met me eens?!

Op flevo heeft mijn dromendagboek een leuke nieuwe nuttigheid gekregen.
Een nu-dagboek en ook nog een inspiratiedumpplaats!
Leuk hea?
Nu wist ik gister nog wat ik gister droomde.
Maar nu ben ik het vergeten.
Dus blijft het dromendagboek-gedeelte nogsteeds vrij leegig.
Terwijl ik al sinds 9 september bezig ben!
Er staan nu van 38 nachten aan dromen in.
Wel egt heel tof om terug te lezen.
Oh das trws 1 op de 9 nachten schrijf ik mn droom op :p

Nu mijn verhaal:
Ahw! Ik word gek, ik word gek, ik word gek, ik word gek.
Wacht.. Verkeerd verhaal.
Jaa! Volgende!

Soms zin er dagen, of zelfs weken acthereen dat je niks meemaakt. Dagen lang gewoon, gewoon een dag zoals altijd. Maar zulke dagen heb ik niet. Nee. Mijn dagen zijn steeds weer anders. Ik maak de meest vreemde dingen mee. En ik zou graag mijn vrienden daarin meenemen. Ware het niet dat ze me niet verstaan als ik tegen ze praat. En dat ze niet reageren als ik ze aanraak. Ze roerloos bljiven staan als ik langs loop. Met elkaar praten ze wel. Zacht fluisterend, altijd met elkaar instemmend. "Ja, laten we nog even bljven staan, nog even. Bljif nog even." Hoe mijn vrienden heten heb ik ook zelf moeten uivogelen. Want verstaan deed ik ze niet toen ze zich voorstelden. Ze bewogen hun armen in ritmische bewegingen als begroeting. Ik weet het. Dat alles klinkt niet echt als vrienden. Maar ze zijn het wel. Mijn beste vrienden. Sommige hondereden jaren oud. Sommige pas een paar jaar. Jong, groen en flexibel. Anderen stijf en vasthoudend aan daar waar ze voor staan. Maar ik houd van ze allemaal. Want ze nemen mij zoals ik ben. Als verstaan we elkaar niet.

Gister bakte ik een ei. Althans, dat was ik van plan. S'ochtends was ik vroeg opgestaan met het goede voonemen nu eens een ei met een hele dooier te bakken. de koekepan was al heet, en ik had het rondste ei gepakt dat ik maar kon vinden in de koelkast. het ei was verrassend rond. toen ik het ei op de rand van de koekenpan openbrak zat er alleen niet in wat ik verwachtte. Geen lekker doozichtig met geel flopje kwm eruit. Nee, er kwam niets uit. Geen lucht. Geen donderheid. Geen zuchtje wind. En zelfs geen geluid zat erin. Het was niets. Ik was er zeer door gefascineerd en ik wou het niets meenemen naar mijn vrienden. Maar het lukt me niet. Het niets ontsnapte en verdween via de gootsteen. Van teleurstellng vergat ik helemaal om mijn eitje te bakken. Ik ging op de bank zitten en wachtte totdat ik door de bank zou zakken...

TOT ZOVER!

Yeaahw nuttig om Blogs te schrijven als niemand reageert.
Maar goed.

Op Naar Flevofestival!

Voorproefje op mn Zeilkamp film.
Taste de sfeer!

Ik lag op mijn bed.
De muziek stond aan, vrij hard.
En ik probeerde me er op te concentreren.
Om op te gaan in de muziek.
Even vergeten.
Maar het lukte me niet.
Een gedrang van binnen, een onrustig gevoel.
Alsof er iets uit moest.
Ik voelde me te groot om in mijn eigen lichaam te passen.
Ik zocht afleiding.
Om niet na te denken.
Ik wou mensen om me heen.
Mensen om mee te praten.
Om me fijn bij te voelen.
Om me te vermaken en niet te hoeven denken aan de chaos daar binnen.

Ik liep, gewoon waar mijn voeten me heen brachten.
Soms in rondjes.
En soms opeens weer rechtsomkeer.
Het ene moment stroomden de tranen over mijn wangen.
En dan opeens moest ik weer laggen om iemand die ik zag.
De onrust nam niet af.
Ik voelde me te warm van binnen voor de kou van buiten.
Te weinig trek voor al dat voedsel dat ik zag.
Ik wou gewoon vrij zijn.

Vrij van eenzaamheid.
Vrij van lusten.
Vrij van honger en van dorst.
Vrij van pijn en verdriet.
Vrij van de leegte.

Ik ben bang voor de toekomst.
Maar ik wil niet leven in het nu.
Soms vlucht ik in het verleden.
Soms in de fantasie.
En soms in een droom.
Of in mijn eigen tranen.
Of ik vlucht, in een slechte gewoonte.
Om me daarna nog slechter te voelen.

Ik zocht de uitweg.
Maar ik geef het op.
Brent U me maar naar de uitweg.
Maar vlug.
Alstublieft.
Vlug.

This is my desire: to honor You.
Lord with all my heart I worship You.
All I have within me, I give You praise.
All that I adore is in You.

Lord I give You my heart,
I give You my soul, I live for You alone.
Every breath that I take,
Every moment I'm awake,
Lord have Your way in me.

Oh mensen;
GESTOORD
[Dat slaat op mij, wees niet bang.]

Elk normaal mens zou gaan slapen na een reis van 15h uit het zuiderlijkste puntje van France.
Maar ik niet!
Yeah, DE uitzondering.

Piep!
Sorry, storing in het hersenfront.

Maar wat ik wou zeggen:
Ik ben verliefd.
Op het leven.
Sjonge jonge.

Wat is het leven mooi als je er niks van verwacht!
[Denk daar maar eens over na..]






Liefs;
Een hyper actieve blije Mariska!