zondag 12 november 2006

Mensen!
Mijn donderende diepe duidelijke dank aan Ide en Lydia die mij helpen met mijn verhaal!
Even voor alle arme mensen die geen Blogspot hebben, en dus niet kunnen antwoorden;
Je kunt mij ook je aandeel mail en dan komt het ook in het verhaal!
Joggem's verhaal telt nu al welgeteld (dubbelop) 5 hoofdstukken! Geweldig.
Hier komt het hele verhaal op een rijtje, zodat alles weer even duidelijk en fijn is.
Veel leesplezier, neem er de tijd voor en geniet ervan.!
Laat ondertussen eens je creativiteit zijn gang gaan.
Want ik weet cker dat JIJ een geweldig nieuwe wending kan geven aan dit verhaal!
En JIJ weet dat vast zelf ook wel.
Schaam je niet, wees niet bang en show us your writeskills!
Grtzz Mariska. :)



Everlasting FrogLove?

Hoofdstuk 1. (Mariska)
Er zijn van die dagen, dat je gewoon niet meer weet wat je beginnen moet. Het water van plassen en meren is gewoon te warm om tijdens het zwemmen nog enige verkoelende werking te hebben. Maar op het land word je al gauw helemaal verschroeid door de brandende zon. De wind heeft zijn tikspelletje met het gebladerde aan de oude, dikke bomen opgegeven en is in de schaduw gaan rusten. Vogels zien het plezierige er niet meer van in om hun liederen te delen met de rest van de wereld. En bomen hangen triest voor zich uitstarend, met hun blaadjes naar beneden.

Okee dat was allemaal heel deftig gezegd, maar waar het allemaal op neerkomt. Die soort dagen, die dagen die ik net beschreef, die dagen zijn heet en muf en benauwd! Gewoon een dikke hittegolf dus.

Maar okee, laat dit nou zo’n dag zijn. Zo’n dag waarop niets en niemand meer zin heeft om ook maar iets te doen. Niemand behalve de zon natuurlijk, die houd van schijnen en warm zijn. Maar,. Zijn er nog meer creaties op deze wereld die houden van dit, dat en zulk soort dagen? Ja dus,. Niemand behalve de zon, en onze vriend Joggem. Ja, Joggem. Want Joggem is cewl!

Op deze, voor velen onder ons, zo weerzinwekkende dag trok Joggem erop uit om nieuwe vrienden te zoeken. Het is niet zo dat Joggem nog niet genoeg vrienden heeft hoor. Maar al zijn andere vriendjes lagen te slapen, op de bodem van de ranzige moddersloot. Of ze zaten in het hoge gras, in de hoop dat de zon hun niet vinden kon in het spel van “wie niet weg is, is gezien!” Joggem had op deze dag geen zin in dat soort spelletjes. Hij voelde, toen hij s’ochtends zijn ogen opende, al dat er iets in de lucht hing. Het was een gevoel dat gewone mensen onder ons maar heel af en toe hebben. Het gevoel dat de dag, die je in de eerste zonnestralen geheimzinnig toelacht, dat die dag niet zo zal zijn als alle andere ‘normale’ dagen in je leven. Het gevoel, de geur, van Avontuur!

Hoofdstuk 2. (Lydia)
Joggem is een kikker. en ook kikkers hebben gevoelens. want op een dag ziet ie een ongelofelijk mooi kikkermeisje rond hupsen. dol van verliefd heid is joggem van plan om die mooie kikkerprinses( want dat was ze)binnen te halen zoals ze dat noemen. mar dat was helemaal neit zo gemakkelijk! de prinses die werd vastgehouden in een vijver, zodat ze op een dag zou trouwen met een rjke, dikke, kikkerachtigmakende kikker .maar joggem wilde dat niet, en hij dacht dat de prinses dat ook helemaal niet leuk vond.dus ging hij naar het mooiste plekje aan de vijver om met de koning te praten. wat moest joggem doen om de prinses hem eigen te maken?

Hoofdstuk 3. (Ide)
joggum voelde zich diep betreurt. hij iwst het gewoon niet meer, na lnag lnag panieken denken en huilebuilen kwam hij om een idee!hij dacht als ik nou eens zorg dat ik vrienden word met de big ugley frog!maarjah je kan niet zomaar even vriendje worden met een helgrote lelijke kikker. mebe moet ik maar is gaan kijken wat zijn hobbys zijn dacht joggum.joggum licht op zijn bolle kikker buikje tussen de struikjes al de heledag de grote kikker te bespieden en alles wat hij doet schrijft hij op, om zo presies te weten te komen waar de kikker van houdt. maar hij heeft zoo een groot lijstje aan ehet eind van de dag dat hij gewoon niet weet wat nou de echte hobby is van de lelijke kikker , want hij heeft zoveel gedaan. hier een kijkje in het hobby lijstje:
kikker teennagelsbijten,
kikkertong rekken,
verspringen,
kwakken in het kki ka kikkerkoor,
wangblasen,
andere wangblazeneen combi van wangblazen en tongrekken.
vliegjes tellen.
vruitvliegjes bestuderen
kikker geld tellenkikker geld uitgeven,
kikker baardjes verven.
naar vieze blote kikkerinntjes kijken op het kikkernet en nog veel veel meer.

maar nu wist joggum dus niet hoe hij zich moest verdiepen in een hobby en zo bevriend kon worden.dus hij dacht weetje wat! als ik een echte joggumben dan sta ik op voor mijn geliefde ! ik waag mijn leven! niets mij aan passen! nee niet ! niet nee ! helmaal niet! ik ga gewoon keihard dat kikkerinntje redeen en vet gelukkig worden ! jah ! echt wel ! en ik ga gewoon trouwen en blij worden! en joggum werd zo enthosiast dat hij dit allemaal vanuit de bosjes scheeuwde en helmala niet door hat dat iedereen hem kon horen.... jah en toen ? toen ? jep je raad het al..

2 stoere grote kikker stonden voor hem.kom maar mee klein kikkertje, ik weet niet wat je allemaal fantaseert over onze kikker baas en zijn toekomste kikker vrouw maar je bevindt zich op het gebiet van onze baas dus we sluiten je op..en zo gezecht zo gedaan.daar zat hij dan ..het enige wat hij nog kon doen was zijn recoor wang uit rekken verbeteren. Hoe zou Joggem hier ooit nog uit dit verschrikkelijke oord weg komen?

Hoofdstuk 4. (lydia)
joggem schreeuwt dus heel hard''help!'maar het heeft hneit veel zin. na wel 3 keer het wangtrekkenrecord verbeterd te hebben (mar niemand wist dat, omdat niemand hem kon zien). om wel het bewijs te leveren maakte hij foto's. en toen , plotseling wist joggem hoe hij zichzelf uit die verschrikkelijke kerker kon krijgen. hij maakte een foto van hem die doodwas ( hij deed alsof) ( hij had een timer ja) en na 3 dagen kwam de controlepost langs. hij had de foto voor het raampje gehangen. en die domme kikker toch, hij dacht serieus dat joggem dod was en deed de deur open. daar had joggem natuurlijk wel op gerekend en gaf de big kikker een plak met zijn tong. en zo kwam joggem vrij! hij schreeuwde het uit!totdat er een andere kikkeraan kwam om te vragen of hij wat zachter kon zijm. toen hield hij op en ging opweg naar dutsland, want hij hda vernomen dat ze daar aan de missfrog verkiezingen meedeed. misschien kon hij door meetedoen vrienden worden met de kikkervriendinnetjes en zo heeel veel over stella( zo heette het kikkerprinsjesje) te weten komen. zo gezecht zo gedaan. hij nam zijn pruik mee( die heeft ie altijd in zijn zak zitten;))en maakte zich klaar als vrouw. gelukkig kon hij nog wel die ene knappe kikkerinnejte vermoorden om nog mee te kunnen doen.

Hoofdstuk 5. (Mariska)
Joggem was dus in ons geliefde buurland der Duitsers. Zoals altijd had hij weer eens een ge-wel-di-ge timing! De namen van de wannabe-missfrog-kikkertjes werden al omgeroepen. “Angelina von Duckenburg”. Ochh help! Dacht onze Joggem opeens. Hoe heette ooit het kikkermeisje dat hij zonet nog even gedumpt had op de afvalberg om hier binnen te komen? Joggem had geen idee. Wat moest hij nu hier beginnen? Moest hij proberen achter de naam te komen, en dan dus de show meelopen om niet op te vallen? Of moest hij gewoon backstage blijven en hopen dat niemand hem snapte of betrapte. Een zucht en een steun gingen door het gespierde kikkerlijfje van onze Joggem. Waar was hij aan begonnen.

Een kikkervrouw van middelbare leeftijd, bedekt onder een gigantische laag make-up, en half uitgelope mascara van het haasten, kwam op Joggem toegesneld. Allekikkerbilletjes er nog aan toe! Wat moet ik nu beginnen? Die mevrouw van middelbare leeftijd, bedekt onder een gigantische laag make-up, en half uitgelope mascara van het haasten, heeft vast door dat ik hier niet thuis hoor. Och kreun en Steun er nog aan toe! Maar de kikkervrouw van middelbare leeftijd, bedekt onder een gigantische laag make-up, en half uitgelope mascara van het haasten, die mevrouw ja, die mevrouw die had wel door dat Joggem niet alles meer helemaal op een rijtje had wat hij beginnen moest. Ze pakte Joggem bij zijn gespierde kikkerhand, spelde hem een naambordje met “Ursela, MissFrog” op, en duwde hem door de coulissen, zo het gigantische podium op.

Joggem flitste met zijn bolle kikkerogen het podium over. Waar was Stella toch gebleven? Hij zag allemaal ontzettend dunne, half-niet-aangeklede kikkermeisjes met te veel lippenstift en huidvergroener op hun hoofden. Zucht, waar was hij nu weer eens beland? Weer keek hij de zaal en het podium rond. Honderden ogen staarden hem schaapachtig aan. Wat is ooit een schaap dacht Joggem? Maar hij had geen tijd om er verder over na te denken. Want, waar hing zijn schattige kikkerprinsesje toch uit? Zijn ogen flitsten rond, en rond en rond, totdat hij er duizelig van werd. Plof. Met een luide boems viel Joggem over zijn eigen voeten. Want welke stoere, gespierde KikkerVent kan er ooit in hakschoenen balanceren, en dan nog een tegelijk zijn liefje zoeken? Nee dat gaat niet goed, en dus lag Joggem lang uit op de grond. Gemompel verspreidde zich door de zaal. Maar Joggem had daar geen tijd voor. Want daar op de grond zagen zijn ogen iets, iets dat hij rechtopstaand niet gezien had, maar wat zo liggend, zich toch duidelijk zichtbaar voor zijn bolle kikkeroogjes afspeelde.

Achter de coulissen speelde zich een totaal ander verhaal af dat op het podium. Nee, dit was niet te geloven. Zoiets had Joggem nog nooit gezien! Hij moest er iets aan doen.. Maar wat? Joggem was geen zwak, zielig pietluttig kikkertje moeten jullie weten. Hij was een heuse stoere, niet-bang-voor-avonturen kikker. Maar dit deed hem toch wel even slikken. In 3 seconden was het al gebeurd. Er is niemand die het later helemaal heeft kunnen navertellen. Maar ongeveer zo ging het, als ik alle omstanders moet geloven; seconde 1, Joggem trapte met een gigantische kracht zijn krapzittende hakschoenen het publiek, welke onder luid gejuich opgevangen werden door een ietwat aparte kikkerpuber meidenfreak. Seconde 2, Joggem sprong overeind, en tegelijkertijd scheurde hij uit zijn te strakke jurkje en zijn pruik zakte scheef. (Dit alles kon Joggem zich later niet meer herinneren, want alles wat voor hem telde was dit ene!) Seconde 3, Joggem maakte een van de grootst gemaakte kikkerspongen aller tijde en belande in deze 3e seconde, over de coulissen heen, backstage. Wat daarna gebeurde heeft geen van de toekijkers ons meer kunnen vertellen. Maar wij zouden ons niet zijn als we niet wisten wat er werkelijk aan de hand was...

Punt.
Tot daar en niet verder..
Wie oh wie helpt mij uit deze benarde positie?

26 opmerkingen:

Anoniem zei

hahaha vet vaag verhaal!
Ik denk, dat jullie een boek moeten schrijven met z'n drieen..!

Lydia zei

wow..
het is erreg spannend!
ik weet niet of ik hier wel goed genoeg voor ben m het goed te laten gaan, ik ivnd dat ide dat mag doen)
groet

Marjolein zei

geweldig :D
Lydiaa
Wat vind je van het idee dat we Joggem ook een beetje van onze fanaandacht geven, ipv alles naar jou te doen?
Mag dat? :)
Want joggem is té gaaf :D

Lydia zei

haha
als joggem en ik nou samen een fanclub doen..
want zonder jullie fans kan ik helemala niets meer..:S

groet en grap
lydua

MARIS KAAS? zei

Tjaa, weetje,
Ik denk dat Joggem geen fanclub hoeft. Hij wil namelijk eerst gewoon weten wat er achter de coullisen gebeurt! En hij wil Natuurlijk stella veroveren.

Maarja,
Als niemand die taak op zich durft te nemen.

Kom op mensen!
Red Joggem!
Red Ons!

Marjolein zei

Ik ga wel in mijn tussenuur een idee bedenken, en dan mag 1 van jullie dat uitwerken (H)

En lydia, tuuurlijk zijn we dan nog steeds meer fan van jou dan van joggum :O (Beterschap trouwens!!(K))

MARIS KAAS? zei

Job heeft ons gered!
Dank aan Job!
Yeahw.
1 Ding.,.
Joggem zijn naam is mislukt.
Maar dat pas ik wel weer een keer aan. :)


Hoofdstuk 6 (Job)
Jochem belande in een ongelofelijk rumoerige, onopgeruimde omgeving. Voor hem zag hij haar: het meisje van wie hij de voeten had kunnen zien, en het meisje wiens voeten hij direct had herkend: Stella. Ze zag er uit alsof ze net heel hard gedanst had, want ze was erg bezweet en heur haar zat nogal in de war. Om haar heen stonden een paar in het zwart geklede, van oortje voorziene grote en stoere kikkers. Jochem mocht dan wel een stoere en nooit bange kikker zijn, tegen zo'n vijand was zelfs hij niet bestand! Dit alles realiseerde hij zich in 2 seconden. Maar.. de grote en stoere kikkers hadden ook wel door wat er aan de hand was. Een van hen kwam erg dreigend op hem af. Jochem moest snel iets doen.

Plotseling had hij een idee. Gezien het feit dat hij recordhouder wang uitrekken was geworden in de tijd dat hij niets beters te doen had, dacht hij dat hij door heeel ver z'n wangen uit te rekken die enge kikkers kon imponeren. Zo gedacht, zo gedaan. Hij rekte z'n wangen uit zover hij kon. En nog verder, zover zelfs dat hij dacht dat hij uit elkaar zou barsten. Maar het werkte! De kikker die op hem af kwam deed verschrikt een stap achteruit. Maar onze grote vriend Jochem kon nog steeds niet veel uitrichten tegen deze sterke kikkers, die onderhand zijn toekomstige vrouw (ja, zo noemde hij haar onderhand) naar de uitgang hadden gesleept. Ondanks zijn poging haar terug te halen (die pijnlijk verijdeld werd door een van de stoere sterke kikkers) verdween zijn geliefde door de nooduitgang, die na het vertrek van de laatste engerd bruut dichtgesmeten werd.

Daar stond hij dan, verdooft en machteloos naar de nooduitgang te staren. Hij kon niets doen. Zijn stoerheid en kracht, waar hij altijd prat op ging, waren tekort geschoten. En wat erger was, ze hadden Stella meegenomen! ZIJN STELLA!! Die brute, gemene enge vieze lelijke vadsige kikkers hadden ZIJN geliefde meegenomen!! En er was niets wat hij kon doen! Wat nu? Wat nu…

Lydia zei

het wordt onderhand een ontzettend spannend verhaal.. maar jk probeer het verder te vertellen//


hoofdstuk 7 ( nu Zonder spelfouten(A))

joggem voelde zich verschrikkelijk. waarom was deze wereld zo gemeen? waarom gebeurde dit? wat in hem zorgde ervoor dat hij zich niet in de hand kon houden? hoe kon hij Stella bevrijden?
in de films heeft Joggem al zo vaak gezien dat knappe kikkerprinsesjes bevrijd werden door knappe kikkers.. maar waarom had hij dan het gevoel dat hij er deze keer niets aan kon doen? waarom huilde hij? vol verdriet liep joggem de kant op van de deur waar Stella door mee was weggevoerd. hij begreep zichzelf niet. waarom ren ik er niet achteraan??
maar toen ineens, zomaar, zonder dat iemand het gezien had, lag daar een briefje op de grond. zomaar. 'hoe kan dat daar nou komen?'vroeg joggem zich af. in zijn ontwetendheid pakte hij het op, vouwde het open en begon te lezen.
'lief zusje,
ik heb afgelopen week een jonge kikker ontmoet. ik zie hem de hele tijd, waar ik ook ben. volgens mij ziet hij wel wat in mij. ik vind hem in ieder geval hel erg knap. ik hoop dat je dit nog leest voordat ik meegenomen wordt door de breedbilkikkers.. je weet wel, ons geheim. in ieder geval,
ik hou van je
kikkerkus,
Stella'

joggems hart sloeg over! had stella het nou over mij? natuurlijk! ik heb haar overal gevolgd, en ik ben heel knap! ja! ze heeft het over mij!
maar..? wat bedoelt ze met "ons geheim"?
was Stella er op voorbereid dat ze werdt meegenomen? zat er meer achter? gaat het hier om meer dan een ontkikkering ( ontvoering)?
de hele nacht hield joggem de brief dicht tegen zijn wangetjes aan. hij las hem wel 1000 keer. en hij rook eraan. ook wel 1000 keer. de hele nacht heeft joggem niet geslapen. nee, hij heeft een plan bedacht om het prinsesje terug te krijgen.

de volgende ochtend maakte joggem zich gereed op de grootse kikkermeisjesjacht in zijn hele leven. hij pakte ales wat hij nodig had. hij had het opgeschreven:
- mijn slijmbeurs
- mijn mooiste kleren
- lekker geurtje
- genoeg eten
- AL MIJN LIEFDE
en zo ging het nog wel even door. nadat hij alles had gepakt, was joggem gereed om op weg te gaan. hij keek nog 1 keer naar zijn mooie huisje, zijn fraaie tuintje en zijn mooie bos. toen draaide hij zich om. klaar om het avontuur van zijn leven te ontdekken!

zo:)
lydia

Marjolein zei

Oei Oei Oei, een heus liefdesdrama...
Hoe loopt het af? :O

MARIS KAAS? zei

Mensen!
Jullie zijn goed goed goed!
Fijn dat er zoveel geschreven word.
We hebben nog meer gastschrijvers.
Maar dat blijft nog even geheim wie dat zijn. Jullie merken het vanzelf!

Gegroet.

Lydia zei

haha
dit is heel leuk:)
lysiA

ide zei

ik leef nog (A)











tja...

weetje kga over joggum nu schrijven..
komt ie..


joggum deed voor meschien wel de laaste keer zijn rode deurtje open en stapte naar buiten...
hij keek om zig heen en genoot van de herfstige geuren, de wint , kouw en natuurlijk dwarrelende blaadjes.. DWARRELENDE BLAATJES?? snel dacht joggum, ik moet er 1 vangen zodat ik een wens mag doen..
met een hele grote kikker sprong vvloog hij door de lucht naar het blaadje. de wint blaase langszijn oren en zijn kikker tuintje raase onder hem door...
plots voelde Joggum een sterke ruk in zijn nek.. in 1 plats lag hij kreunent op de grond.. zijn wangetjes zagen blauw en hij kon nouwelijks adem halen..
wat was er gebeurt dacht joggum...
plots wis hij het.. zijn mooie zelf gebreide sjaal was onder de heftige sprong vast komente ziten tussen de deurpost.. en tja hij hat hem nog om..
nu was joggem zij voortuintje nog niet uit of hij lag al gewoont en ademloos op de gront..
zijn avondtuur gaat lekker dacht ie..
wat nu ??

Lydia zei

ide yóu're the man=)

ik kan nu niet verder schrijven.. moet een repetitie wiskunde leren=(
kus
lydia

Lydia zei

tijd voor een vervolg:)
-
--
-
jggem was dus niet heel erg slim bezig. daar lag hij dan .. met blauwe wangen, en een wond op zijn knie.. hij slenterde naar huis en deed een pleister o zijn knie. misschien met ik eerst maar even en kopje thee drinken ofzo, en dán gaan. wat maakt 10 minuutjes nou uit?
joggem had niet door dat de 10 minuten 20 waren geworden, en die op zijn beurt30. het was al bijna donker toen hij weer helemaal klaar stond om te gaan.
hij zette een stap in..
de sneeuw. ownee kreunde de kikker. het is gaan sneeuwen! hoe kan dit? met een diepe zucht keek hij om zich heen. toen, ineens kwam er en stemmetje in zijn hoofd@ het zei"joggem! wakker worden! je moet de prinses redde! als zij nu in een kerker zit. en het sneeuwt daar ook, heeft ze het vast heel erg koud.. kom op. je kan dit! je bent niet zo maar een kikker. nee oh nee! je bent een Groene kikker!"
joggem luisterde goed. langzaam veranderde zijn blik van sjaggie en neerslachtig naar zelfbewust en vol avontuur. ja zie hij tegen zichzelf. ik kan dit! ik kan dit!

toen ging hij op weg. hij dwaalde door de wereld. niemand om hem heen. hij leerde te overleven in de wildernis. hij at alles wat hij tegen kwam. elke dag dat hij meer liep of zwom voelde hij zich sterker worden! na 2 weken lopen, zonder een kikker te hebben gezien begon het weer warmer te worden. joggem keek om zich heen. de bloempjes kwamen uit, de vogels begonnen weer te zingen en ook jogem's huid kreeg een mooi, gegroende kleur. nu kan er niets meer misgaan dacht joggem. maar joggem kon niet zo goed denken, en dus wat ook dit weer verkeerd. want hij liep nu zal 4 weken, en nog niets gezien van een toren of kasteel. jggem werd moeder( moe, moeder, moest) van het zoeken, banger van het donker, hij vond de natuur niet meer zo mooi en de zon was te fel.
tot hij p een dag tegen een boom aanzat om verkoeling te zoeken. hij keek om zich heen. hij zag mooie wolken, en lieve vogeltjes. maar ineens vlogen de weg bij het horen van schoten! er kwamen kikkers aan met geweren! wat moet ik doen dacht joggem. maar voordat t hij dat bedacht had waren de kikkers op paarden al bij hem. met de speren van de kikkers op hem gericht stond hij op. er stapte een grote, erg magere kikker af. hij had zwarte spikkels op zijn buik. het zag er een beetje raar uit.
"wat kom je hier doen?"vroeg de kikker met een hoge, bijna lachwekkende soort van vrouwenstem.
joggem keek om zich heen "ik zit hier te genieten van het weer"
"juist ja" zei de kikker terwijl hij aan zijn baardje krabde.
"weet jij dat dit het jachtgebied is van graaf stompel?"
joggem moest lachen om de naam. "nee, ik wist niet eens dat hij bestond haha" "zwijg jij onnozele kikker!"
en toen ging alles heel snel. de 3 andere kikkers pakte hem op en bonden hem vast. ze namen hem mee naar het huis van de graaf. een fantastisch gebouw met overal torentjes met vlaggetjes. joggem bedacht zich dat er in die torentjes wel allemaal kikkerprinsesjes zaten en die vlagen gaven aan wie waar zat.. hij lachde om zichzelf. dat kan toch helemaal niet?

--
gehen Sie weiter

ide zei

ha a cool leit..
ehm liet.
lietje..
muziek
harde muziek
hardere muziek
raggende muziek
harde raggen de muziek
hardere raggende muziek
hardere raggendere muziek
hele hardere raggedndere muziek
boem
kapot

k..
was ff een inspiratie knal van me .. sry..

kag wel schijrven

joggum was verbaast. alles ghing zo snel , de laaste 3 seconden waren zo voor bij. en 6 seconden waren maar 2 x zo langzaam als 3 sec.
afijn, joggum was er met zijnn hoofdje niet meer bij.
hij keek nog steeds naar de vlaggetjes op de torentjes, de rare kikkers met spikkels en baarden en geweren die later tog speren blijken te zijn hadden hem even fast gebonden aan een boom in de tuin van het kasteel om even te overleggen.
joggum ging maar de vlaggentjes tellen.
1,2,3, ag waar de hek ben ik ook me bezig zij joggum hard op.
even leek het of het altijdt vrowlijke kikkertje uit barste in een grote vel rode pat. die wolkjes van woude en angst uit zijn neusgaatsjes laat stromen.
joggun werd boos op zich zelf "wat ben ik tog een dwaas, ik loop daar een mega oerbos vreet veroote dingen om te over leven, word voor de zoveelste keer op gepakt , kga mebe wel weer naar de gevangenis nu of aleen op gesloten in een kelder , aleen voor dat kikker meisje die ik tog nooit zie..
joggum draafde zo door dat hij dacht aan zelfmoord.
alles om hem heen was in 1x kwaad en lelijk en vies en eng en boos.. boos op joggum. joggum zat in en dip, een diepe dip, een hele diepe dip, zo diep dat je met je chips niet bij de dip komt om te dippen, tja en dat is diep, voral als je zout stengels hebt, want die zijn langwerpig en komen dus diep. maar twas dus echt slecht met joggum.
hij begont te brabbelen in zig zelf en het zag er niet goed meer uit.
op eens werd het donker en begon het te regenen en te omweeren en waaien. joggum zat bnog steeds vast aan de boom.
door de harde wind braken er takken van de boom. joggum scheeude tegen de boom KOM DAT MET JE TAKKEN! MAAK ME DOOD!
maar ondertussen dwarrelde er een piep klein blaadje naar beneden, het blaadje waaide niet mee of werd niet geraakt door een tak maar lande op het grone gladde kopje van joggum. en het bleef er liggen.
op eens zag joggum een klein licht gevent vlekje in de vertre..
het vladderde naar hem toe maar werd niet veel groter..
hea wat was dat?
een kikker UFOtje?
of een in de vik staande oost indische balkende parkiet?
_______________________________
- oost indische balkende parkiet: veel voor koment in oost indie
maakt balkend geluid en kan in de paartijdt vurig op glooien,
groote | | zo groot.
________________________________
nee nee joggum zag het goed! een elfje.!!!
nu wist joggum het! hij hat een blaadje gevangen die lag nog steeds op zijn hoofd! en nu kwam het elfje omdat hij een wens mocht doen!
daar kwam het kleine licht gevende bolle tje..
en jah hor nu het dicht bij was kon joggum het zien..
echt een elfje!
het elfje kwam naar hem toe en zij met een iets wat te benegerde stem en zo zwaar alsof het elfje een baard van 23km in zijn keel hat: "eey brother, waths the mather?"

MARIS KAAS? zei

Hoofdstuk 11

Door schrik en blijdschap, vermengt met een gevoel van afschuw door de ietswat apparte stem van het elfje barstte Joggem in tranen uit. Met horten en stoten begon Joggem te vertellen wat er mis was. “Ssssstestestellla.. En en en toenn.. Nouwjahaha. Je je je snapt well.. Maaahaar nuhu duss. Nu nu nu. Zit ik hieeer!. Innn de dipdip..” “Aha” zei de elf. Hij had geen drol verstaan van het verhaal dat Joggem hem probeerde te vertellen. Maar ok, 1 ding was toch wel duidelijk. Joggem zat duidelijk in een te diepe dip. Och okee, dan haal ik hem wel uit die dip van hem, bedacht de elf. “Hea man, ik weet al wat ik ga doen met jou. Houd je vast. En uuhw, pas op je oren!”

“TierelaTarelaToe!” En de elf deed een zeer appart elfen dansje, waarbij hij met 1 been in de lucht rondjes om het hoofd van Joggem vloog. Een luide Kaboesch klonk door het bos van de gemene graaf Stompel. Onmiddellijk ging de zogenaamde wens van Joggem in vervulling. Stoom spoot onder harde druk uit zijn oren. Het gaf een erg appart geluid dat Joggem aan de theeketel van zijn oude moedertje deed denken. Onmiddellijk voelde Joggem een ongekende kracht door zijn gespierde lichaampje stromen. Zeg ik stromen? Ik bedoel spuiten! Het gierde door zijn hoofd, langs zijn bolle kikkerbuikje en zo tot in het einde van zijn knokkige kikkertenen. “Ja gozer, dat lucht op hea!” Zei het elfje met een zelfvoldane glimlach. En hij stond op het punt om weer vrolijk verder te fladderen..

“Stop!” riep Joggem opeens uit. Hij bedacht zich opeens het meest geniale plan ooit.. Of iets in die richting dan. Joggem bedacht zich een verhaal dat zijn kikker-oma’tje eens verteld had. Het verhaal ging over een land vol van elfjes, kobolten en glasmensjes. Joggem was vroeger verzot geweest op dat verhaal. Maar goed, daar in het verhaal had hij dus gehoort over de capaciteiten van een elf. Joggem spanden een kort moment zijn gigantisch sterke spieren, en de touwen die hem met de boom verbonden, knapten met een knap los. (joggem’s spieren waren ietswat opgezet door alle positiefe energie die hij door zijn lichaam had stromen. Natuurlijk met dank aan de elf)

“Kom eens hier elf.” En de elf vloog argwanend op Joggem af. Had hij er wel goed aan gedaan om Joggem te helpen? Hij zag er een beetje appart uit. Misschien ietswat in de war, of gewoon een tikkeltje gestoord. Maar toch, hij had een blaadje gevangen en mensen die blaadjes vangen hebben recht op vervulling van hun wens. Joggem zei kordaat tegen de elf: “Ik wil dat je nog een wens voor mij vervuld.” Nou dat was toch egt te gek voor woorden! Had hij nota bene die stomme Kikker bevrijd, was hij nog niet tevreden. “Ik weiger!” Zei de elf met een gemene piepstem. Je hebt helemaal geen recht op een 2e wens! “Oh jawel hoor” En Joggem keek de gemene elf met een zelfverzekerde glimlach aan. “Ik wil dat je mij ontzichtbaar maakt.”

Huh hoe kan dat? Verscheidenen gedachten flitsten door de gedachten van de elf. Ten eerste geloofde toch niemand in elfjes. En ten tweede wist dan toch niemand en ik bedoel dan ook egt niemand van de vloek die op elfjes rust.. Eens lang geleden waren er apparte dingen gebeurt. Uiteindelijk had de oppertroll ervoor gezordt dat geen van alle eigewijze elfjes kon weigeren aan de wens van een creatie om ontzichtbaar te worden. “Oke, je hebt me.” Zei de elf met een beteuterd gezicht. “Maar onthoud, na 5 uur word je doorzichtig, en een uur later ben je weer gewoon jezelf..

Ha fijn dacht Joggem. Zijn lichaamen geest zaten vol positieve energie, en geen van de gemene StoppelKikkers zou hem nu kunnen zien nu hij ging ontsnappen. Het enigste wat dit moment perfecter kon maken was een Draak of Eenhoorn zodat Joggem weer verder op pad kon gaan. Maar dat er geen Draak of Eenhoorn in de buurt was deerde hem niet zo zeer.. “Stella, houd je goed, ik kom je redden!” Schalde een vreugdeuitroep door het bos. En Joggem ging weer op pad. Benieuwd welk volgends avontuur hij zou gaan beleven.

Marjolein zei

hahahah (H)
Joggum is echt de relaxste kikker die ik ken :)
Ik ga ook n bijlage leveren voor het verhaal, ik ga n joggum ontwerpen en voorkant tekenen en en en, nja ik ga kijken of mn creatieve geest vandaag n joggum kan fabriceren :)

Annefrouk zei

hebben jullie tijd over ofzo?=)

ide zei

nu was joggum onzichtbaar.
geen vlindertje,vogel of pannekoek die hem kan zien. zelfs een bromvlieg met zijn grote oogballen warin allmaal kleine pixetjes in zitten kon Joggum niet zien.
op eens kwam Joggum met een iedee(.blogspot.com)!
zou ik nu ook niet door muren enzo kunne lopen? wacht ik test het even uit.
een boom
hij twijfelde...
boom?
ik ?
og jah dat moet kunnen
ren ren ren..
boom komt dichter bij
ren ren ren
boom kan hij al ruiken
ren ren STOP!
tog niet..
jewel!
ik wil het weten!!
joggums hooftje zat even bomvol met val alles.
op eens besloot hij het gewoon te doen.
ren ren
boem ( andere boom )
boom word groter ( omdat ie dichter bij kwam)
ren ren ren..
niemand die naar hem keeki omdat hij natuurlijk onzichtbaar was.
boom
ren ren
boom
ren
...
PATS..

niet dus

MARIS KAAS? zei

Joggem wreef over zijn geplatte kikkerneus, en besloot dat hij toch maar tussen de bomen door zou gaan lopen ipv erdoorheen. Opgewekt ging hij op pad. Netjes tussen door bomenheen aan het manouvreren. Tot opeens, Doef Floep Plets! Jaa Joggem lag op de grond. Hij wreef eens over zijn nu blauwe kikkertenen en speurde de grond af. Nee niks apparte te zien. Toch wist hij cker dat hij ergents tegen aan gestapt was! Voorzichtig taste hij met zijn voetjes de grond af. Ja daar voelde hij toch egt iets! Niet dat het zichtbaar was. Maar het was er wel. Als je goed luisterde hoorde je ook iets ademen. Heel diep ademen. Voorzichtig kroop Joggem naar het ademende-iets toe. Voorzichtig, omdat hij bang was dat het kwaadaardig zou zijn. Opeens hoorde hij een luide geeuw. Het werd wakker! "Oef wat heb ik heerlijk geslapen." Klonk een heel bekende stem Joggem in de oren. Nee dat was toch niet mogelijk.. Alle gelukkigheden er nog aan toe! Dat hoopje zo-net-nog-diep-ademende-iets.. Dat was Stella geweest! Hoe kwam zij nou weer ontzichtbaar?

Lydia zei

phh..
dit wordt me wel heel ingewikkeld..

Lydia zei

het is even pauze neem ik aan(A)
sinterklaas drute he:L)(
lydia

ide zei

bij deze een ide..

ene ide onderhet genot van muziek..
een ide die zich in eens fijn voelt door fijne muziek
een ide met een taak op zijn schouders..
het posten van het vervolg.
een vervolg geschreven door job..

bij deze..:

Joggem sprong overeind. Eindelijk had hij haar gevonden! Na van pure pret een rondje te hebben gehuppeld liep hij op stella af. ‘hallo stella’ zei hij. Stella stond op. Althans, dat was wat Joggem dacht, afgaande op de beweging van de blaadjes onder haar en het geluid dat ze maakte. ‘euh.. hallo..’ zei ze. ‘wie ben jij?’
Joggem viel bijna achterover van schrik. Ze kende hem niet eens! Was het dan toch niet ‘meant to be’? was het allemaal een droom geweest?
‘ik ben Joggem’ zei hij. Hij wilde niets liever dan uistreeuwen: “ik ben het! Ik houd van je! Trouw met me!” maar hij deed het niet.. hij kon het niet!
Plotseling hoorde hij iets vreemd.. het begon met een zachtjes geluid.. het klonk een beetje als een kat die aan het spinnen was.. maar langzaam werd het gegrom. En het ergste: het kwam uit stella’s richting! Was er een monster achter Stella?
‘hoor je dat?’ vroeg hij aan haar. Plotseling was het geluid weg. ‘wat?’ vroeg Stella. ‘dat gegrom! Het klonk heel eng’. ‘Jij bent eng! Waarom ben je onzichtbaar?’. ‘dat is een lang verhaal. Ik kan het ook aan jou vragen!’
Plotseling werd stella zichtbaar. En meer dan dat: hij zag opeens de waarheid! Ipv het mooie kikkermeisje met de zachte huid kwam er een groot slijmerig monster tevoorschijn! Hij gromde, en met een stem die opeens totaal niet meer op die van Stella leek zei hij: ‘Nu heb ik je! Niets kan jou nu meer redden, niets kan op tegen mijn kracht!’. Yeah sure, dacht Joggem. Dat zal wel zo zijn, maar ik kan nu niet opgeven, ik moet Stella nog vinden! ‘zeg monster, heb jij stella gezien? Ik houd van haar en ik wil haar bevrijden!’
Plotseling kromp het monster in een. Hij wist het, het kon niet anders! Geen monster kan op tegen de kracht van Liefde. Hij moest nu wel helpen. De kracht die hij bezat zou niets uit kunnen richten tegen iemand die ‘in love’ is! Er was maar een oplossing, zich overgeven aan de macht van deze kikker.
‘Ik zal je helpen met je zoektocht, zo je wilt. Zeg me wat ik moet doen, je hebt me in je macht’. Hij boog zijn hoofd en hij zag er gelijk een stukje vriendelijker uit. Nog steeds eng, maar vriendelijker.
Fijn, ik kan wel wat hulp gebruiken, dacht Joggem.
‘ok, monster, dit is wat we gaan doen…’

MARIS KAAS? zei

Het monster nam joggem op zijn rug en ze vlogen over het grote lelijke kikkerbos heen, zo naar stella's paleisje. Joggem keek vanaf de rug van het monster naar binnen, door het raam van stella's torenkamertje. Stella maakte vreemde bewegingen en praatte tegen een ballon. Humm dacht joggem. Vreemd... Misschien heeft ze last van een persoonlijkheidsstoornis? Joggem klopte op stella's raam. Toen stella Joggem zag, schrok ze zich dood. Autss dacht joggem. Nu heb ik ook nog eens een prinsesje met een persoonlijkeheidsstoornis vermoord. En ik vlieg rond op de rug van een monster. Wat een vreemde dag. laat ik maar naar huis gaan, een lang bad nemen en lekker gaan slapen. Kijken wat voorn avonturen me morgen te wachten staan! Zo gezegt zo gedaan.
Joggem stapte van de rug van het monster. Liep naar huis toe en kroop in zijn warme bedje. Een luide geeuw, en toen vertrok hij naar dromenland.

Doei Joggem!
End of the Story.
In iedergeval boek 1 is uit.
Klaar!
Finit.
Merci Beaucoup, tous qui avez me aider. Domme zin, geen zin om na te denken.

Doei! Mariska

Anoniem zei

zomer is geweldig! net zoals jij mijn lieve mariska:P

kusje mij!!

MARIS KAAS? zei

Whaha Lidaa!

Fout verhaal.
Maar de goede tekst ;)
Je leert snel,
Maar dat wisten we al.
Waarom hebben jonges altijd van dat mooie lange verhaal!?

Jij bent lieff.